ჩვენ ყველას, ჩვენი ღირსება დაგვაქვს,
და ჩვენ ნაკლს ჩვენვე ვატარებთ მხრებით.
ხანდახან ვიცით როგორ მოვიქცეთ...
ხანდახან ვიცით და_მაინც ვცდებით...
ხანდახან მინდა თავი დავხარო,
და ღამე ლოცვით მინდა ვათიო,
ვინ ვარ?_რომ ვინმეს ცოდვები ვთვალო?
ან ვინმეს რამე_არ ვაპატიო?
მე მიყვარს_შენი უნიღბო სახე,
როცა გვერდით ხარ_რწმენით ვივსები,
ადამიანო_მე შენ მიყვარხარ
ყველა ნაკლით და ყველა ღირსებით.