გთხოვ მაპატიო.. უჩემობით თუკი გაწვალე...
და ჩემი წასვლით დაგიტოვე გულში იარა...
გთხოვ მაპატიო.. სიყვარული შენ მე მასწავლე..
წაველ იმიტომ.... მეგონა რომ გადამიარა...
ახლა ბაღებში ფიფქი ცვივა ავსებს ნაფეხურს...
უკან ვბრუნდები... მაგრამ გზები მთლად ამერია...
შენი ხმა მესმის.... გზააბნეულს ჩემებრ უმადურს...
სულის ტანჯვამდე გამიმეტებ?.. არა მგონია.. .
დაგთმე... რომ მეგრძნო უფრო მეტად როგორ მიყვარდი...
რომ უშენობა ტანჯვად ქცეულს სულამდის მეგრძნო ...
დაგთმე დროებით... ერთი წუთით, ერთი მიზანით...
რომ მონატრებულს გულში მაგრდ ჩაგიკრავ ერთდროს...
ახლა დაგეძებ ვერგპოულობ სადახარ ნეტა...
ზამთრის ბაღებსაც გაციებულ ფერებით ვხედავ...
იქნებ მომძებნო და სპექტაკლი შეწყვიტო მეტად...
და ვარდისფერი ფარდებიდან