Մենք չենք որոշել հայ ծնվել և այս օրերում լույս աշխարհ գալ ու ապրել այս փոքրիկ, բայց հիանալի հողակտորում՝ Հայաստանում: Այս բոլորի հեղինակը մեկն է՝ Արարիչ Աստված, և եթե գիտակցում ենք ամբողջ սրտով այս ամենը, մենք առաջին հերթին ունենում ենք գոհունակ սիրտ, փառքեր բարձրաձնելով երկինք՝ մեր Հորը երկնային Հիսուս Քրիստոսի Սուրբ անունով և եկրորդը՝ աչքի բիբի պես պահում ենք ու գնահատում այն ամենը, որն Աստծու կողմից տրվել է մեզ՝ հայրենիքը, հայոց լեզուն և այն ամենը, որի մեջ մեր արյունն է, մեր քրտինքը, մեր արցունքն է, մեր մշակույթն է ու... սրանով արտահայտում ենք մեր սերը թէ Աստծուն և թէ պահպանում այդ գանձ - նվերը Աստծո կողմից նվիրած մեզ, որ է Հայ լինելը:
Եթե նույնիսկ 100 կույր սայթաքում են ու ընկնում կամ ճիշտ ճանապարհից շեղվում, դա այդքան ցավալի չէ ու մոլորություն Աստծո աչքերի առաջ, քան մի տեսնող մարդ հասկանալով շեղվում է, թեկուզ չնչին, ճիշտ ճանապարհից ու արդարացնում իր սխալ որոշումը: Կույրին գույների մասին բան բացատրելը կամ պահանջելը ավելորդ է, տեսնողները պիտի մնան իրենց ճիշտ գույնի մեջ:
Սիրելի ընկերներ, հարազատ բարեկամներ, քույրեր ու եղբայրներ քննենք մեր անձերը՝ արդյոք հավատքի մեջ ենք, ինչպես ասում է Սուրբ գիրքը 2 Կորթացիս 13:5. Այս ճշմարտությունը անհերքելի է ու կարծես մի ստուգիչ է մեր կյանքում, որ քնելով մեր կյանքերը՝ չապրենք ինքնախաբ ու ինքնահնար կեղծ Աստվածպաշտությամբ: