Հոգևոր մարդը հոգևոր ձևով է մտածում: Ո՞րն է հոգևոր և աշխարիկ մտածելակերպերի տարբերությունը: Պողոս առաքյալը Կորնթացիների առաջին ուղերձում գրում է.
«…խօսում ենք ոչ թէ մարդկային իմաստութեան սովորած խօսքերով, այլ Սուրբ Հոգու սովորեցրածներովը՝ հոգեւորներն հոգեւորների հետ համեմատելով»: (1 Կոր.2:13):
Հոգևոր մարդը խոսում է այն, ինչն իրեն Սուրբ Հոգին է սովորեցնում: Կատարյալները (1 Կոր.2:6) նրանք են, ովքեր հոգևոր են, ովքեր կարող են հոգևոր ձևով մտածել: Ու այդպիսինների հետ Պողոսը «Աստծո ծածուկ իմաստությունն» է խոսում (1 Կոր.2:7): Այս իմաստությունը հասկանալու համար նախնական հավատը բավարար չէ, այլ պետք է առաջ գնալ դեպի Աստծո իմաստությունը:
Հոգևոր մարդը պետք է կարողանա քննել: Սուրբ Հոգին քննում է «Աստծո խորքերը» (1Կոր.2:10): Եվ մենք ունենք Սուրբ Հոգին, որպեսզի կարողանանք քննելոչ թե մարդկային, այլ Աստծո իմաստության խորքերը: Դրա համար հարկավոր է համեմատել հոգևոր բաները հոգևորների հետ:
Հոգևոր մարդը չպետք է դատի: Հոգևոր մարդը պետք է զգույշ լինի: Պետք է ամեն բան քննի սիրով, ու այդ ժամանակ Տերը «խաւարի ծածուկ բաները կ’բերէ էլ լոյսի մէջ, եւ սրտերի խորհուրդները կ’յայտնէ, եւ այն ժամանակ ամեն մէկին գովասանք կ’լինի Աստուածանից»: (1Կոր4:5):