Hər insanın bir sınırı var.
Asla affetmeyeceyi,
Kırılgan olduğu noktaları var.
İçindən atmadığı sınavları var.
Yaşarken öğreniyorsun,
həyatına giren hərkes bir sınav oluyor.
Hər sınav da unutmayacağın bir dərs veriyor.
Və düşdüm sandığın an
daha güçlü kalkıyorsun
Ve sən büyüyorsun.
Ətrafın səni anlamayanda ağlına gələn tək şey kaş bu dünyada, ya da,bu ölkə də yaşamasaydım və bunun kimi bir çox ərgən fikirlər.
Bəzən kosmosa çox maraq salırıq, Ay, günəş,ulduzlar,məsələn,Mars.
Görəsən marsda yaşamaq olsaydı insanlar onda nəyə isyan edərdi deyə düşünürəm,amma ,sonradan ağlıma başqa fikirlər gəlir,öz_özümə deyirəm əgər bu insan övladıdırsa harda yaşadığından asıllı olmayaraq isyan edəcək bir şeylər tapar
Öyrənir insan yaşadiqca çox şeyləri.
Baxdım ki, hər kəsə güvəndikdə mütləq biri güvənini boşa çıxarır,hər kəsə güvənməməyi öyrəndim.
Baxdım ki,çox dəyər verdikdə boşa gedir,hər kəsə haqq etdiyi qədər dəyər verməyi öyrəndim.
Baxdım ki, məni aşağı çəkənlər bitmir,ALLAH'a həvalə edib yoluma baxmağı öyrəndim.
Və baxdım ki, hər şeyə kədərləndikdə heç bir şey keçmir, xeyirlisi deyib keçməyi öyrəndim.
Xeyir,xeyal ile yoxdur menim alış verişim;
inan ki,hər nə demişsəm,görübde söylemişim.
Budur cahanda mənim ən bəyəndiyim məslək;
Sözüm odun kimi olsun,həqiqət olsun tək...
Durduğum yerdə öz_özümə gülürəm...
Soruşurlar ki,dəlisən niyə gülürsən?
Içim o qədər doludur ki,sənlə day açib deye bilmirem xatirələrimiz bir_bir yadima düşür və ayrilsaqda bir gün bele peşman olmadan o anları bir_bir yadima salaram.
İNSANLARA ISƏ HEÇNƏ BOŞ ŞEYDI DEYIB KEÇIRƏM...