ერთხელ პატარა გოგონას,
დასცხა და წყალი მოსწყურდა,
მდინარის პირას ჩავიდა,
ბაყვის დაბანა რომ სურდა.
თურმე იმავ დროს ბუჩქებში,
ბიჭი ყოფილა ქებული,
ხელში ეკავა დიდი ყლე,
სარივით აყუდებული.
შესძახა, ჰაიტ შე ბოზო,
აქ როგორ იბან ბაყვსაო,
ვეღარ უყურებ ამ ჩემ ყლეს,
რომ ვერ იკავებს თავსაო.
ეცა და, ყლეზე დაიცვა,
სულ დაიხია საწყალი,
დიდ ყლესთან პატარა მუტელს,
როდის გასვლია მართალი...