(10-бөлүм.)
Жамбы врач келе электе эле,эшиги-
нин түбүндөгү орундукка келип олтурду.
Санаасы санга бөлүнүп,карыган эне-
син,кызын эстегенде,жүрөгү жанчы-
лып,эртең эле жарык дүйнө менен кош
айтышчудай ахыбалда,өзүн жоготуп
олтуруп,врачтын:-Сиз магабы,деген сө-
зүн угуп,ордунан учуп турду.
Жашы элүүдөн өтүп калган,тегерек
бет,көздөрүнөн нур чачыраган,колдору
кебездей жумшак,бул адам Жамбынын
"ооруга шектүү" эмчегин абдан карады
да,"онкология десе эле,көпчүлүк бейтап
тар эсиңерди жоготуп,ооруга көпүрө түзүп аласыңар,дагы эрте келипсиз,эм-
чегиңизге катуу суук тийген,анализде-
риңизди тапшырыңыз,ошого жараша,
дарылай баштайбыз.Коркунучтуу эч
нерсе жок,шишик жок,Канча балаң