Կառլ Յալանուզյան
ԱԶԱՆՏԱՅԻ ՋՈՒՐԸ ԽՄՈՂԸ 90-ԻՑ ՊԱԿԱՍ ՉԻ ԱՊՐԻ
Մեր տանն ընդունված չէր ծննդյան օր նշել: Ես և քույրս մինչև չափահաս դառնալը կարևոր չէինք համարում, թե որ օրն ենք ծնվել: Հորս և մորս ծննդյան օրերն ընդհանրապես իմացանք և սկսեցինք նշել՝ երբ մեր տուն հարս եկավ կինս՝ Անահիտը:
Նա իսկույն կարգուկանոն մտցրեց այդ խրթին հարցում, ինքն էլ որևէ մեկիս հերթական ծննդյան օրվան ընդառաջ ամենաքիչը մի տորթ էր թխում, բացում գինու շիշը:
Եթե նա այդ ավանդույթը չստեղծեր մեր ընտանիքում, ապա մենք գուցեև չիմանայինք, որ այսօր՝ այո, այո, մարտի 27-ին, հորս ծննդյան օրն է(Արսեն Հակոբի Յալանուզյան, 1917-2009):
Հայրս սիրում էր նաև մեր՝ իր զավակների և թոռների տարեդարձի օրերը, մանավանդ, եթե հյուրեր էինք ունեն