.. ჩვენი გამომშვიდობება მაინც შედგა.მიუხედავად იმისა, რომ ავადმყოფობასთან ბრძოლა წამით არ შეგვიწყვეტია და მის გარდაცვალებაზე ფიქრიც არ დამიშვია არც ერთი წუთით...ჩვენ ორმა კარგად ვიცოდით, რა იყო ჩვენი ურთიერთობა.ეს იყო სიყვარული, რომელიც მთლიანად სცდებოდა ოჯახის სავალდებულო წევრობის ნორმებს,პატივისცემის და მოთმინების ვალდებულებას. ეს იყო სიყვარული 16 წლის წინ დაბადებული და დღემდე გაზრდილი, ვეებერთელად ქცეული, ძალდაუტანებელი, სიხარულიანი, ტკივილნარევ დროსთან ერთად კიდევ უფრო ნამდვილი....
მე ვერ დავამშვიდებ მის ვაჟიკოს, ვერც გელას, ვერც მის საყვარელ შვილიშვილებს, ვერცერთ ახლობელს, რადგან ეს ადამიანი იმსახურებდა, რომ ყველამ განუზომლად დიდი, აუნაზღაურებელი დანაკლისი ვიგრძნოთ მის გამო. მხოლოდ დავა
ჩემო მეგობრებო, ჩემი ოჯახის უსაყვარლესო ნათლულებო, ჩემი შვილების ნათლიებო, გილოცავთ ნათლიღების წმინდა დღესასწაულს. გისურვებთ ყოველივე საუკეთესოს. თქვენ გამორჩეული და საყვარელი ადამიანები ხართ. იყავით უფლის საყვარელი შვილები......მიყვარხართ....
თუ რამ შეცდომა დამიშვია,მხოლოდ უფალს ვთხოვ პატიებას,სხვა არავისთან ბრალი არ მიმიძღვის...პირიქით,თუკი ვინმემ გული მატკინა და ცრემლი მადინა...მიპატიებია,ვინც არ იცის სიმართლის და ერთგულების ფასი,იარონ იმ გზით რომლითაც დადიან...ოღონდ უჩემოდ