...სიყვარულით....ნათია...

შეიძლება შორს ვიყოთ ერთმანეთისგან,მაგრამ მე ყოველთვის ვიგრძნობ შენს ჩახუტებას,სითბოს და სიყვარულს...მთავარია მაგრძნობინო... "ძალიან მიყვარხარ,რაც არ უნდა შორს იყო,შენ მაინც მათბობ" #დანა

როდიდან მოდის უმადურება? იქნებ იქიდან, როცა გაჩნდა ადამ და ევა, ერთი ცხადია, რომ წალეკა თითქოს საყმარო, არავის ახსოვს რა გვასწავლა მაღალმა ღმერმა. უმადურება დიდი ცოდვაა, საწყისი ყველა უგუნურების, თუ მადლიერი არ ხარ მითხარი, როგორ შეიცნობ სიტკბოს ცხოვრების. თუ მადლიერი არ ხარ დილისთვის, რომელიც ახლა შენთვის გათენდა, თუ სიხარული სხვებს არ აჩუქე, აბა, ცხოვრება, ისე რად გინდა. თუ არ ისწავლე დაფასება ყოველი წამის, წამის, რომელიც შეიძლება არიყოს სხვისთვის, თუ არ გაეცი სიყვარული უკიდეგანოდ, ერთი მითხარი, გაჩენილხარ ამ ქვეყნად, რისთვის. თუ მადლიერი არ ხარ მშობლისა, ვერ დააფასე ამაგი მისი, მაშ ქვეყანაზე რისთვის მოსულხარ? თუ სიყვარული არ იცი სხვისი. თუ მეგობარი არ შეიყვარე, ისე ძალიან, როგორც

* * * * * * მე უსასრულოდ შემიძლია ვითმინო წყენა, და უსასრულოდ შემიძლია ვითმინო დარდი, ყველა შეცდომაც შემიძლია, რომ გაპატიო, ამის მიხვედრას, აზრის შეცვლას ყოველთვის გაცდი. მე უსასრულოდ შემიძლია მიყვარდეს ყველა, ისე უბრალოდ, უანგაროდ, იყოს ჩემს გულში, მხოლოდ ერთს ვითხოვ, შენგან მინდა რომ მიერთგულო, რომ არ დავკარგო ჩემი თავი ნაპოვნი შენში. რა ადვილია სიყვარულთან ერთად ცხოვრება, თითქოს იხსნება შენს წინ თვითონ სამოთხის კარი, სიყვარულია თვითონ ღმერთი ამ ქვეყანაზე, ყველაზე წმინდა, რაც კი რამე ამ ქვეყნად არის. სწორედ სიყვარულს ვუფრთხილდები, შენსას ჩემს გულში, და ამიტომაც ვეკიდები წყენას ფაქიზად, ჩემს უნებლიედ ცდილობს გული შენს გამართლებას, მეც მას ვუჯერებ, ჩემი გული გაჩნდა ასეთად. ხან

ისე წვიმს, თითქოს ზეცა ცრემლად ჩამოიღვარა, მე კი მივდივარ ისევ ისე, ქუჩაში მარტო, როგორც არასდროს ახლა ალბად ისე მჭირდები, ნეტავ სადა ხარ? თუ გაიგებ, რომ დაგიძახო... მივდივარ, მაგრამ მიჭირს თითქოს ფეხის გადადგმა, ასე მგონია ქვეყნის ტვირთი დამადგეს მხრებზე, წვიმა მასველებს და მარეცხავს ცრემლებს სახიდან, ხომ არ შემცივდა, ნეტავ ისევ თუ ფიქრობ ჩემზე.... მე კი ყოველ წუთს შენზე ვფიქრობ, სულ გულში მყავხარ, კი, ვცდილობ, მაგრამ არ მტოვებენ შენზე ფიქრები, ათასი კითხვა მიტრიალებს თავში ისევე, ახლა როგორ ხარ? ანდა მერე როგორ იქნები.... ან შენ, როგორ სძლებ ჩემს გარეშე, ეგეც სულ მიკვირს, ერთი წუთით, რომ არ შეგეძლო ყოფნა უჩემოდ, მე ისევ ისე მიყვარხარ და ისევ მჭირდები და ეს ცხოვრებაც მძიმე ტვ

რამდენჯერ დავიწყეთ, რამდენჯერ დავამთავრეთ, რამდენჯერ აგვერია გზები, ასჯერ გაგაბრაზე, ასჯერ გამაბრაზე_ მაინც ერთმანეთს ვერ ვწყდებით. სუნთქვაშეკრული და გრძნობაარეული ყველგან, ყველაფერში გეძებ, რამდენჯერ ავუკრძალე ჩემ თავს შენი თავი და მაინც უშენოდ ვერ ვძლებ. ჩემში ისე დაჰქრის შენი მონატრება ყველას და ყველაფერს ფანტავს, არ ვიცი სად ვარ და არ ვიცი ვინა ვარ_ ჩემ თავს შენზე ფიქრში ვკარგავ. მინდა ყოველ დილით მზესავით მათბობდე, კოცნით ამიხილო თვალი, მთელი დღის ნაფერებს ღამითაც არ მთმობდე, არ მომრჩე არც ერთი წამი. შენს სითბოს ჩემს გულში სათუთად ვინახავ, შენს ღიმილს, შენს ნაკვთებს სახის, სხეულის ყოველი უჯრედით მიყვარხარ და გულის ყოველი დარტყმით მეგი კაკაბაძე და-ნა

მოლოდინი
მოლოდინი ისე გაიწელა,
ვერსად დაგინახე.
ნუთუ ვერ გაიგე?
ჩუმი შეძახილით გულით დაგიძახე.
ალბათ ყველაფერი,
წარსულს ჩაბარდება - ფარდა დაეშვება.
ლანდად გამოჩნდები,
ფიქრთა ზმანებაში -გული დამეწვება.
ტკბილი მოგონება,ღიმილმონარევი
მაგრამ ცრემლიანი.
კოცნა ტუჩის ტუჩზე ოდნავ შეხებით და
თუმცა ვნებიანი.
შენი გაელვება, სამუდამოდ
გულში  ჩაილექა.
და ეს გული მხოლოდ,
მხოლოდ ისევ შენთვის გაიღება.
22.07.12
თ.ჭ.

უნდა გავაქრო ყველა ფიქრი,ყველა ოცნება, რადგან დაღლილი იმედები აღარ ვაწვალო. უნდა წავშალო გულის კედელს მიწერილები. და სანამ წახვალ,უგულობა იქნებ მასწავლო. თ.ჭ 03,05,22