"ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს.
შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს.
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია.
აქ შენი ძმა თურმე შენი მტერია.
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნარგავი.
აქ ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი.
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი.
აქ ღალატი გახდა მრავალჯერადი…
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში.
აქ ხომ ახლა ბოზობაა მოდაში.
აქ გესევა მათხოვრების არმია.
აქ სიყალბე უმთავრესი შარმია.
აქ უნიჭო სიმღერები ხიტია.
აქ “ბებერი ალაზანში კიდია”(?!)
აქ პოეტებს გაურბიან მუზები.
აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები…
ჩემს ქალაქში ყველაფერი მოსულა,
აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა!"
2000წ.
ნიკო
ღია წერილი ..
ალბად გეტყოდნენ რომ ჰყვარებოდი ასე მარტივად ვერ წავიდოდაო..
..
... ახლაც ჩამესმის შენი ნათქვამი სიტყვები ყურში..
...ვიცი ძალიან კარგი ბიჭიხარ.. მართლა განსაკუთრებული გულითო და ვიცი რომ სხვა შენნაირს ვღარ შევხვდებიო.. მაგრამ ხომ იცი მე მეტი მინდა და მეტი მჭირდებაო.. ..
.......ეს შენი სიტყვებია. ხო მე გავქრი შენი ცხოცრებიდან რადგან სიტყვა მქონდა ნათქვამი.. დავდუმდი.. დავბრუნდი ჩემს ძველ თავშესაფარში..ოღონდ იმას ნუ დამაბრალებ რომ არ მენატრბი და არ მიყვარხარ.. ..მე რომ არ გამოგცლოდი შენ გული და
სული ორად გაგეყოფოდა..
..
თუმცა უნდა გცოდნოდა რომ გულს არ გატკენდი და თავისუფლებას არ შეგიზღუდ