Վհատությունը մահ է կոչվում այլապես,
Դեպ հաղթություն տանող ուղին, թե շեղես
Տապանված, թե շնչող՝ մեռել ես հոգիս:
Ճամփաների՜դ շատ կան խոցողներ անտես,
Կյանքը ցավ ու դավի ծով է պարզապես,
Թե' անփարոս ու կույր այնտեղ նավարկես
Խեղդված, թե կենդանի՝ մեռել ես հոգիս:
Ծաղկապատ ճահիճները թվում են պարտեզ
Գայթակղիչ են,ունեն բուրյան մակերես,
Թե' լոկ քիմքիդ տրված՝ բուրմունքին խաբվես
Նրանց գարշոտ ծոցում՝ մեռել ես հոգիս:
Կայացած թշնամուն զարկել կարող ես
Նրա դեմ պայքարում կհաղթես,թե ձգտես,
Շողոքորթ բարեկամից պիտ զգույշ լինես
Թե' անտեսես նրան՝ մեռել ես հոգիս:
Արտավանիս ասքը այն է,թե լսես
Պետք է թացը չորից միշտ զանազանես,
Անխորհուրդ ու անմիտ, թե անցել ուզես
Մի քայլ առաջ, երկուսը ետ՝ անճար ես հոգիս:
Արտավան Սահակյան.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2