Ողջույն՝աշխարհի ամենագեղ, սիրագորով ու թախծանուշ նայվացքով, իմ սիրելի, հայոց Մայրեր: Քիչ ուշացումով, սակայն սիրով լի սրտով շնորհավորում եմ ձեզ,այս դալարաբեր, գարնանաշունչ օրվա,ապրիլի յոթի ,Մայրության և գեղեցկության տոնի առիթով, ցանկանում եմ ձեզ հոգու Խաղաղություն և խնդություն ,արևաշող, կապույտ երկինք:Սիրում եմ ձեզ...

Ա՜խ,այս գիշեր մորս տեսա երազում,
Լուսնկան,զերդ արեգակ էր լուսարձակ,
Մի ձագուկ կար նրա կրծքի դրախտում
Խայտուն, ինչպես մավի լճին ծէթ կոհակ:
Այնպես էլ չեր ծերացել իմ սրբուհին
Նույն ժպիտն էր՝ բարության ծով աչքերում,
Նույն այտերից ծիրանավառ ու նրբին
Ասես՝ բալասան էր կաթում մեղրագույն:
Կապույտ առուն համբույր քաղած լուսնյակից
Երփնել էր յուր ալիքները ոսկեգույն,
Հանց գոհարե ուլունքաշար, իր հունից
Ծիկրակում էր աչուկներով մշտարթուն:
Իրանագեղ ուռիները սեթևեթ
Զմրուխտավարս գագաթները խոնարհած
Ողջագուրվում էին քնքուշ հովի հետ
Ալ եթերքի երանգներով արբեցած:
Գիշերացած գրկարանն, իմ մայրիկի
Այն ամենի ներքո,ինչպես ակ վառուն
Թափանցեց մինչ անձավները իմ սրտի,
Լուսավառեց նրա բույնը վշտագույն :
Այնտեղ մանկան վարդե կերպար էր շողում,
Կարծես՝արտացոլն, իմ նորաճ կեցվացքի,
Շատ նման էր ինձ ձագուկն այն,երազում
Բազմած գահին թափուր, լքած իմ կյանքի:
Կարոտը ձիգ կառչել էր իմ հեգ վզից
Շնչահեղձ էր անում, դժնի վիշապն այն,
Մոտեցա ես ,որ բույր շնչեմ դրախտից
Ու ծանոթվեմ այն վարդի հետ լուսական:
Թավշե թարթիչները փերուս ելան վեր
Երկու արև այնտեղից լույս շողեցին,
Սեվեռվեցին դե՜պ պատկերն իմ ալեհեր,
Սակայն,ավաղ անճանաչ ինձ մնացին:
Շարժեց բոսոր շրթունքները խնկաբույր ,
Մրմունջ լսվեց նրանց լուսե եզերքից,
Ո՞վ ես՝հարցը այրեց սիրտս,ինչպես հուր,
Անշունչ տեսա ինձ երազիս լուսանցքից:
Որբուկ սիրտս կրկին անգամ որբացավ,
Երազում էլ չկա հոգուս կարեկից,
Հույսիս վերջին ճառագայթը մոխրացավ
Երբ իմ Արփու լույսը շեղվեց ինձանից:
Ես հասկացա,որ ծնողն իմ սրբարար
Չեր դիմացել իմ կարոտին արնախում,
Նոր սրտիկ էր երկնել մատաղ,իր համար
Եվ ապրում էր իրեն պատկան դրախտում:
Ա՜խ, երազն էր գեթ,թշվառիս համար տուն
Այնտեղ կար իմ լացող հոգուն հանգրվան,
Երազում էր սիրտս առնում հարություն
Երբ շնչում էր մորս բույրը մոգական:
Արդ զառամած սիրտս դանդաղ կհանգչի
Այս անսնունդ, մեղքերով լի,չար հողին,
Իսկ նոր սիրտս՝ ծնված ծոցում եդեմի
Կցնծա հար,անմահ մորս սուրբ գրկին:
Արտավան Սահակյան