Փողփողացին զմրուխտավարս անդաստանները ծաղկուն,
Ճերմակիրան կեչիների լսվեց թովիչ սոսավյուն
Հմայվեցի ուշքով համակ,Հոգիս մնաց խռովուն:
Ամեն սոխակ յուր վարդ ունի՝ նրա գովքն է գեղգեղում,
Իրեն պատկանած այգում է հոգու զարդերը շաղում,
Ես՝ որքան էլ ապաստարան ընտրեմ հարմար, իմ հոգուն
Չի հանդարտվի նա ոչմի պահ ճամփաներիս թափառուն:
Ամեն տեղ է բնությունը հրաշքներով առլեցուն
Ծառ ու ծաղկով ալ ու ալվան, առվակներով կարկաչուն,
Ամեն տեղ է մայրն իր ձագին սիրով արբած գուրգուրում
Ա՜խ, իմ հոգին անմայր ձագ է բնազուրկ ու մոլորուն:
Ծննդավայրն է հոգու մայրը, այնտեղ է նա դրախտում
Խորթ ափերի սառնոտ գրկում չկա պաշար հոգեսուն,
Հայրենիքիս գրկում, որքան ձագուկներ կան նոր թևուն
Թող, յուրացնեն զգայությամբ ողբն այս՝ սրտիս տարաբուն:
Արտավան Սահակյան 🌹
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 76