ՀԵՐՈՍ ԳԵՎՈՐԳԻՆ

Նորից երերաց հողը հայրենի,
Ձեռքս դողում է բառեր գրելիս,
Նորից հարձակվեց թուրքը վայրենի,
Թափվող ռումբերից հողն է ծառս գալիս...
Քաջազուն Գևորգ, դու ելար մարտի,
Որ կյանքիդ գնով հողը պաշտպանես,
Որ գետին գամես թուրքին տմարդի,
Եվ քո քաջ նախնյաց պատիվը պահես։
Նամարդ թշնամու գնդակն անիրավ,
Ջահել ու ջիվան քո կյանքը խլեց,
Դու Հայ օջախը պահեցիր անմար,
Ինչպես Դավիթը մեր հողը պահեց։
Կորստիդ ցավն է պատել մեր հոգուն։
Սխրանքդ հայոց աշխարհն է պատմում :
Դու հերոսացար հանուն բոլորիս
Խաղաղ ու պայծառ լույս առավոտի։
Անունդ տալիս ցավում է հոգիս,
Կորուստդ դարձավ պսակ
անմահի,
Ու, թե ոսոխը հարձակվի նորից,
Կմեխվի տեղում ուժով ամեհի։
Սուսաննա Իսահակյան
11.10.2020