Միակս

Ինձ դուր է գալիս, թե ինչպես են հեռանում գեղեցիկ և հպարտ կանայք, դանդաղ ու գլուխը վեր պահած, կրունկներով գետնին հարվածելով ու դուռը աղմուկով փակելով։ Գուցե դռան այն կողմում նրանք սողալով ընկնում են հատակին ու դառը հեկեկում են, բայց հեռանում են նրանք հիասքանչ։
Էրիխ Մարիա Ռեմարկ

Տարօրինակ են մարդիկ...Լռում են, երբ ասելու շատ բան ունեն, և սկսում խոսել, երբ ոչինչ չկա ասելու: Սպասում են, երբ պարզապես պետք է հեռանալ, և հեռանում, երբ պետք է փոքր ինչ սպասել: Լռում են, երբ շատ են սիրում, և գոռում են իրենց սիրո մասին, երբ իրականում չեն սիրում: Հեռանում են այնտեղից, որտեղ իրենք սիրված են, որպեսզի լինեն այնտեղ, ուր իրենց ներկայությունը չեն նկատում:
Մարդիկ ստեղծում են խնդիրներ, հետո սկսում փնտրել լուծումներ: Հեռանում են ոչինչ չասելով, հետո զարմանում, որ վերադարձին դռները փակված են լինում: Խաբում են, հետո զարմանում, որ իրենց այլևս չեն հավատում: Գնահատում են իրենց ունեցածը, երբ կորցնում են...