ЭГIАШБАТОЙ

*НЕНЕ САТИЙСАМ* _Куржан Горчханова_ Йолахьа гӏенаха, тхан хьоме нана! Хьастахьа эсалчу бӏаьргашца тхо! Ма кӏезиг ийци-кха хьоьх марзо оха! Хьайх хьега тхо дуьтуш дӏаяха хьо. Мел хьоме хета-кха дагчохь хьан амат, Ма мерза хилла-кха ахь олу дош. Ма йоца хилла-кха ахь ехна зама. Тӏекхаьчча хӏуъа а хилла-кха ловш. Ахь дора даимна диканиг хьехар. Нийсачу новкъа тӏе хӏиттадеш тхо. Ахь кхиий тхан дагчохь дахаре безам. Хьоьх йолу ойланаш кхача ца ло. Когаш тӏе хӏиттабан доьзал хьайн хьомсар,

75 лет назад, 23 февраля 1944 года, наш народ отправили в изгнание. Люди старшего поколения из вайнахов пережили страшную трагедию депортации в Среднюю Азию. Это обстоятельство, при всей своей трагичности, оставшимися в живых, переносилось легче, чем войны, пережитые нами, в последние десятилетия. Легче потому, что народ того периода был дружным и спаянным. Мы осознавали свою причастность к единому этносу, каждый старался, облегчит положение ближнего, помочь и поддержать, даже в ущерб себе. Л

Iабдул-Бакъи Джамо ВЕШИНА БIаьрхишца кхелина тулган чурт дуьйгIи Ас хьуна, сан ваша. Дог Iийжадо. Тахана сан кийра цхьамма топ туьйхи. Къизачу Iожалло вай къастадо. Кхоьлинчу буьйсанна хьаббина бIаьргаш. Хьо сеци. Стиглара седа дIабай. Со сацо гIертарх а Iийдало бIаьрхиш. Хьан хаза жималла цIеххьана яй. Хьо воцуш ирча ду. Гонаха - бода. Вахаран чам а бац - бала бу соьхь. Хьан доьзал байлахь бу. Ди-те тхо кIорда? Со муха хьийзар ву хьо хьийзинчохь? Муха хьо вицлур ву? Вицлур вац цкъа а. Веха