Дуди дилро ба дами оҳ барорад ошиқ,

Гулханаш шуъла барорад ба фиғон месузад.
Гуяд у доғи диламро кунам аз ғайр ниҳон,
Чи кунад шамъ, ки бо ашки равон месузад.
Ташнаи бодаи ишқи у набинад сери,
Коса хурду ташналабон месузад,
Натавонам, ки кунам як сифати ишқ баён,
Шуълаи дил бикашад сар, ки забон месузад.
Ишқ чун ҳур бо ҳама зарра асар кард, вале,
Гар кунад ҷилва ҳама қавну макон месузад.
Умр бигзашт ба васлаш нарасидам дареғ,
Бештар ҳасрати доғи дил аз он месузам.