ახალი მოთხრობა:

დროებითი განშორება
მე და მაქსი ბავშვობიდან ვიცნობდით ერთმანეთს, ერთ უბანში ვცხოვრობდით, ერთად ვთამაშობდით, საბავშვო ბაღში და სკოლაშიც ერთად დავდიოდით, ერთ კლასში ვსწავლობდით, სულ რაღაც ორი თვით იყო ჩემზე უფროსი. დამატებით მასწავლებლებთანაც მუდამ ერთად დავდიოდით. ჩვენი მშობლებიც მეგობრობდნენ და გვეუბნებოდნენ და-ძმასავით უნდა იყოთ ერთმანეთის იმედი მუდამ უნდა გქონდეთო.
მე და მაქსი და-ძმასავით ვიყავით, მუდამ გვერდში ვედექით ერთმანეთს, ყველგან და ყოველთვის ერთად ვიყავით, კლასის წვეულებებზეც სულ ერთად დავდიოდით, თავისუფალ დროსაც მუდამ ერთად ვსეირნობდით.
სკოლის გამოცდები გვეწყებოდა და ყველა ძალიან ვნერვიულობდით, თუმცა ყველაფერმა კარგად ჩაიარა და მე და მაქსიმაც წარმატებით დავამთავრეთ სკოლა.
დადგა დღე რომელსაც მე და ჩემი თანაკლასელები ამდენიხნის განმავლობაში ველოდებოდით, ჩვენი ბოლოზარი ახლოვდებოდა, მე და ჩემი დაქალები სავაჭრო ცენტრში და სილამაზის სალონებში ერთად დავდიოდით, პირველი შემთხვევა იყო რომ მაქსის სამი დღის განმავლობაში არცკი დაურეკია.ძალიან ვნერვიულობდი, სახლში რომ დავბრუნდი დედას ვკითხე,
-დედა მაქსი არ გინახავს? ან არდაურეკავს? ხომკარგადაა?
დედამ მიპასუხა
-ნუ დარდობ მაწსი კარგად არის, უბრალოდ ვერ ახერხებს მოსვლას.
მაშინ ცოტა დავმშვიდდი მაგრამ გადავწყვიტე მისთვის მაინც დამერეკა, მაგრამ დედამ არმომცა დარეკვის უფლება, მითხრა:
-არ დარეკო ალბათ არცალია თავი დაანებეო.
ეს ყველაფერი ძალიან უცნაურად მომეჩვენა და მაქსის ჩუმად დედასგან მალულად დავურეკე, ზარი გავიდა მაგრამ მან არმიპასუხა, გამითიშა, კიდევ დავრეკე მაინც არმიპასუხა, კიდევ ვრეკავდი და ბოლოს მისმა დედამ ნატალი დეიდამ მიპასუხა, მან ხმის ამოღებაც კიარმაცადა ისე მითხრა: -მაქსის აღარ დაურეკო, მას შენთვის არცალია.
ძალიან ვინერვიულე ბევრი ვიტირე განვიცადე ეს ამბავი, არვიცოდი ამ ყველაფრის მიზეზი. ადრე გვეუბნებოდნენ ჩვენი მშობლები სულ ერთად უნდა იყოთ, და- ძმასავით იყავითო... ახლაკი... მათ ურთიერთობა აგვიკრძალეს.
მაქსთან მისვლა მინდოდა მაგრამ ვერ მოვახერხე, ჩემი დაქალები მესტუმრნენ ფილმს ვუყურეთ გავერთეთ, მეორე დღესკი ბოლოზარისთვის დავიწყეთ მომზადება. მოვრთეთ დარბაზი გავიარეთ რეპეტიციები.
როგორც იქნა ჩვენი ბოლოზარია, ახლა სკოლას სამუდამოდ ვტოვებთ, ახალ ცხოვრებას ვიწყებთ ალბათ რა რთული გზა გველის წინ...
ყველანი შევიკრიბეთ, გოგოებიც ბიჭებიც, მაქსი არსად ჩანდა, ძალიან ავღელდი ისხომ ყველაზე მეტად ელოდა ამ დღეს...
-მაქსი სადარის? რატომ იგვიანებს? ხომარაფერი შეემთხვა?
ერთ-ერთმა თანაკლასელმა მიპასუხა:
-მაქსს არუნდა ბოლოზარზე მოსვლა, ჩვენც ვერვცნობთ, მუდამ მოწყენილი და აფორიაქებულია, არაფერს გვიყვება, ძალიან გვიკვირს მაქსი ასე რატომ შეიცვლა. გუშინ ვთხოვეთ ჩვენთან ერთად რესტორანში წამოსულიყო მანკი უარი გვითხრა, არვიცით რახდება ჩვენ გვეგონა შენ მაინც გეცოდინებოდა რაიმე...
აუცილებლად გავაგრძელებ ხვალ😍დამიჯერეთ მოგეწონებათ😘
ლაიქები და კომენტარები არდაიშუროთ იაქტიურეთ❤
#ადმინიანუკი