ბედნიერებას შვილის სახე აქვს,

თვითონ აჩენ და ღმერთით გეძლევა.
თურმე შვილებით ხდება წუხილის,
ყველა ვარამის ჩუმი დაძლევა...
მთელი ცხოვრება იბრძვი და უვლი,
შენს მზეს,ჩრდილი რომ არ მიაყენონ...
სიცოცხლის აზრი ყოფილა შვილი,
მასზე წინ არვინ არ დააყენო...
და როცა სძინავთ,როდესაც სძინავთ,
გული თითქოსდა სიამით დნება...
არ შეიძლება არ სთხოვო უფალს,
მათზე ზრუნვა და სიცოცხლის ნება!...