ბედის საქანელა...

==============
რაც დრო გადის
დარი ცრემლსაც გამოურევს,
ქარი თუა, ფიქრი მოაქვს ხეთა შრიალს,
მერე რა, რომ მოიწყინა კედელ-ყურემ,
გაღმით ჩემი ოცნებები მეძახიან;
გული რაა, ერთი ციდა საყანეა,
რასაც დასთეს, ის მარცვალი გაღვივდება;
ცა ირწევა, როგორც ბედის საქანელა,
რომ არ ელი,
სწორედ მაშინ გაწვიმდება...
/ბადრი სულაძე/