გულში მონატრების მითოვს

ფანტელები,
თურმე ჩემი სევდაც, შენსას ჰგვანებია,
როცა დავრწმუნდი, რომ ჩემი ვერ იქნები,
მივხვდი, შენი თავი როგორ მყვარებია.
ცრემლად ამღვრეულა თვალში ოცნებები,
თურმე შენი ნატვრაც, -ჩემსას ჰგვანებია,
როცა ვეღარ ვნახე შენი გამოხედვა,
მივხვდი, შენი თავი როგორ მყვარებია.
ბოლთად გადამექცა შენი მოლოდინი,
თურმე შენი ლოცვაც, ჩემსას ჰგვანებია,
რომ ვერ დავიძინე, შენზე ფიქრის გამო,
მივხვდი, შენი თავი როგორ მყვარებია.
როცა გამოგიტყდი, არ მიყვარხარ მეთქი,
ვიგრძენ, შენი ცრემლიც, -ჩემსას ჰგვანებია,
თვალცრემლიანმა რომ ზურგი შემაქციე,
მივხვდი, შენი თავი როგორ მყვარებია.