მატარებლის კუპეში ახალგაზრდაშევიდა.

იქასაკოვანი კაცი დახვდა. მოეწყოახალგაზრდა და თანამგზავრს ეკითხება:– უკაცრავად, რომელი საათია?კაცი ჩუმადაა. რამდენჯერმე გაუმეორაკითხვა, მაგრამ პასუხი ვერ მიიღო. დაიძინაახალგაზრდამ. დილით, თბილისში რომჩამოვიდნენ, ვერ მოისვენა ახალგაზრდამდაჰკითხა:– წუხელ რატომ არ გამეცით პასუხი,ვხედავ,რომ საათი გაქვთ, არც მუნჯიბრძანდებით...– იცი, კითხვაზე პასუხს თუ გაგცემდი,მეორეს შემეკითხებოდი, შევყვებოდითსაუბარს და სამ საათამდე არდავიძინებდით. დილით კი, უკვენაცნობები,ტელეფონის ნომრებს გავცვლიდით. მერე,ვისთანაც მიდიხარ, ალბათ, სახლში არდაგხვდებოდა, სასტუმროში ნომერი არიქნებოდა თავისუფალი და მედამირეკავდი.რა თქმა უნდა, მოგიწვევდი და ჩემთანდაგტოვებდი – ეს არაა პრობლემა. ლამაზიქალიშვილი მყავს, შეაცდენდი დაგადაიკარგებოდი – არც ეს არ არისპრობლემა, სად წახვალ?! გიპოვი, მაგრამ,მინდა მე ისეთი სიძე, საათი რომ არ აქვს?!