ძნელი გასატანია როცა შენზე უარს ამბობენ და ყოველთვის გაუგებარია რატომ არასდროსარის საკმარისი პასუხი კითხვაზე ზიხარ და გაჟდები აი უფრო ლამაზი რომ ვყოფილიყავი უფრო ჭკვიანი უფრო საინტერესო უფრო კარგი და კიდევ უფრო კარგი ხან ისე გგონია რომ ღირსი ხარ ყველაფერი შენი ბრალიადა შენ თვითონაც მიატოვებდი შენს თავს ეს ბალიშის ქვეშ შეტანილი ტირილი ეს პალტოს საყელოში და შარფში შეფუთული ტირილი გამბულად შემოდგომის წვიმასავით..

ეს მარტოკა ტირილი ხან ბრაზდები მერე ტირი ისევ ბოაზდები ისევ ტირი ფიქრობ რომ ამბავი რომელიც შეგთვის დაიწერა არ შეგიყვარონ და ისე ეჩვევი უკვე ბუნებრივი გეჩვენება ფიქრობ რომ ამას იმსახურებ და მორჩა.. დღეები როცა მარტოო საქმიან წერილებს იღებ როცა ისევ ავად ხდები და ვერავის ეტყვი რომ გცივა და ავად ხარ.. თქვნ..ვისი ამბაავიც სხვანაირად დაიწერა..თქვენ ვინც შეგიყვარეს... ვისზეც იდარდეს.. ვისზეც იტირეს..იცოდეთ რომ რაღაც გაქვთ... ვიღაც გყავთ.. ვიღაცას ყავხხართ და არაფერია უფრო მნიშვნელოვანი უფფრო ნამდვილი უფრო მოსაფრთხილებელი...გაუფრთილდით ხოლლმე იმათ ვისაც უყვარხართ და შეიძლება უყვარდეთ...♥♥♥