გულო, მართლა იცი თურმე ატკივება,

შემოდგომის ფოთოლივით დარდიანო;
გებრალება ყველა, ვინც კი ატირდება
და უბრალოდ, სულ უბრალოდ მადლიანობ.
გულო, მართლა იცი თურმე სიყვარული,
შენ ერთს ეტრფი, როცა ყველა მადიანობს,
დგახარ შენთვის, ტირიფივით განაბული
და გაცრეცილ მარტოობით ნაღვლიანობ