ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი გაუგებრობაა, მაგრამ ამას ჩემ გარდა ვერავინ ხვდება, რადგან მე სულ ვიღიმი.

ვიღიმი, რადგან მგონია, თუ ჩემს უბედურებას დავმალავ, იგი გაქრება. ეს გარკვეულწილად ასეცაა: რაც არ ჩანს, ის არც არსებობს, იმიტომ რომ ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც ყველაფერი ხილული და მატერიალურია,სადაც ყველაფერს შეგიძლია ხელით შეეხო. ჩემი ტკივილი კი უხილავია...