ერთ ქალს პატარა ქალიშვილი ჰყავდა.

დედას შვილი ძალიან უყვარდა.ერთხელ საშინელი ქარიშხალი ამოვარდა, ბავშვი კი სახლში არ იყო, იგი ეზოში წასულიყო სხვა ბავშვებთან ერთად სათამაშოდ. სხვები უკვე დიდი ხანის მოსულები იყვნენ სახლებში, გოგონა კი არსად ჩანდა. ელავდა.. დედას შეეშინდა და წავიდა მის საძებნელად. მან შვილი მინდორში იპოვა. მთლიანად სველი წვიმაში დარბოდა.. ბედნიერი ხტუნავდა..ცეკვავდა.. და ყოველ ჯერზე, როცა ცას ელვა გაანათებდა, ზეცას შეჰყურებდა და იღიმებოდა. დედა ძალიან გაკვირვებლი დარჩა.
– რას აკეთებ? – ჰკითხა მან, – ნუთუ ელვის არ გეშინია?
– დედა, შეხედე, მე ვთამაშობ.. – მხიარულად უპასუხა ბავშვა, – ღმერთი კი სურათებს მიღებს.