ალბათ ყველაფერს მოედო ხავსი და ალბათ უკვე ვეღარც იხარებს: ეზო, რომელიც ძილშიღა გვახსოვს,სახლი, რომელიც გადავიყვარეთ.

სამაგიეროდ... სამაგიეროდ,ქვეყნის ტალახი გვათოვს და გვაწვიმს...შენ დაიფარე, ღმერთო ძლიერო,საკუთარ ფესვებს მომწყდარი კაცი. ოთარ ჭილაძე