Հայաստանը կործանող և դրան նպաստող ''հայեր''

ը հնագույն պատմական և հարուստ մշակութային ժառանգությամբ պետություն է։ Ավանդաբար Հայոց պատմության սկիզբ է համարվում մ.թ.ա. 2492 թվականը‌[փա՞ստ], երբ հայ ժողովրդի հիմնադիր նախահայրը՝ Հայկ Նահապետը, Հայոց ձորում հաղթում է Ասորեստանի թագավոր Բելին և անկախություն նվաճում։ Մեծ Հայքի թագավորությունը առաջինն էր աշխարհում, որ մեր թվարկության 4-րդ դարի սկզբին՝ 301 թվականին, ընդունեց քրիստոնեությունը՝ որպես պետական պաշտոնական կրոն։ Ժամանակակից Հայաստանի Հանրապետությունը երկրի հիմնական կրոնական հաստատություն է ճանաչում աշխարհի հնագույն՝ Հայ Առաքելական Եկեղեցին[3]։ Հայաստանի ազգային ու պաշտոնական լեզուն՝ հայերենը, ունի սեփական ինքնատիպ այբուբեն, որը ստեղծել է[Ն 2] Մեսրոպ Մաշտոցը 405 թվականին։