Դու պիտի փորձես ինչ որ ժամանակով մարդուն հանգիստ թողնել,ոչ թե նրա համար,այլ`քո։ Պիտի ինքդ քեզ սովորեցնես հպարտ լինել,պետք չէ անընդհատ զիջել,հասկանալ,ներել,այդպես մարդկանց չեն պահում,պիտի սովորեցնես նաև քո բացակայությանը,որ մարդիկ փնտրել սովորեն։Եթե մարդ ուզենա քեզ գտնել,նա դա կանի առանց քո օգնության։Պիտի հպարտ լինես հարաբերության մեջ,բայց ոչ այնպիսին որ միշտ կորցնես,թող նրանք քեզ համար հայելիներ կոտրեն,բայց դու երբեք ավելորդ չլինես ոչ ոքի կյանքում, որովհետև ավելորդ լինելը դա պարտություն է,որը չես կարող հպարտորեն ընդունել։Պիտի մարդիկ կարոտեն քեզ,որ զգան բացակայությունդ,պիտի միշտ ժամանակ գտնեն քեզ համար անգամ եթե շատ զբաղված են, որովհետև թանկ մարդկանց համար միշտ ժամանակ կգտնես,որ ցույց տաս նր
Մի միլիարդատեր մարդ դրսում հանդիպեց մի աղքատ ծերունու: Նա հարցրեց ծերունուն. "Չե՞ս զգում, որ ցուրտ է և տաք շորեր չես հագնում"։
Ծերունին պատասխանեց. "Ես չունեմ տաք հագուստ, բայց
արդեն սովոր եմ դրան": Միլիարդատերը պատասխանեց.
"Սպասիր այստեղ, ես հիմա կգնամ իմ տուն և քեզ համար տաք շորեր կբերեմ ":
Խեղճ ծերունին շատ ուրախացավ և ասաց, որ կսպասի նրան:
Միլիարդատերը գնաց իր տուն և մոռացավ, թե ինչ էր խոստացել ծերունուն։
Առավոտյան միլիարդատերը հիշեց այդ խեղճ ծերունուն ու գնաց փնտրելու, բայց ցրտից նրան մահացած գտավ: Ծերունին գրություն էր թողել. "Ես տաք հագուստ չունեի, բայց ցրտին պայքարելու ուժ ունեի, որովհետեւ սովոր էի, բայց երբ դու խոստացար օգնել ինձ, ես քո խոստմանը սպասելով անցկացրի ժամեր:
Այսպիսով, ե
Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն,
Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում:
Բարձրացնում է նա ինձ վերև
Ու այնտեղից ցած գլորում:
Թևեր տալիս ու այն այրում,
Հույս է տալիս ու այն խլում:
Կյանքն է արդյոք ինձ հետ դաժա՞ն,
Թե՞ ես կյանքից չեմ հասկանում:
Այս փոսի մեջ վերջանում են ժպիտները... դադարում են վեճերը... անհետանում է համառությունը,երկերեսանությունը ագահությունը,ժլատությունը,գեղեցկությունն ու հարստությունը.......կյանքը շատ կարճ է... իսկ մենք այն ավելի ենք կարճացնում... վիճում ենք... նեղանում ենք... ցույց ենք տալիս մեր հպարտությունը... երբ կարող էինք շփվել,ուրախանալ,ծիծաղել... սեր նվիրել ու ստանալ... պահպանեք միմյանց: