Եվ բարկությամբ երբ ուզես
Հեզությունդ դնել վայր,
Այդժամ փորձիր մտովի
Տասը րոպեով լինել մայր:
Փորձիր հիշել հարցերն այն,
Որ տվել ես դու նրան,
Բազում հարցեր մանկական,
Հոգնեցուցիչ իսկական,
Գործերովդ ամեն օրվա
Խախտել քունն իր գիշերվա:
Ու այս ամենից հետո
Քո դեմ նա չի չարացել,
Չի ձանձրացել նա անգամ
Քո հարցերից մինչ հիմա:
Տխուր կողքով էլ անցնես,
Կսիրի քեզ օրերով,
Երբ գիշերն էլ արթնացնես,
Օրոր կասի քեզ սիրով:
Բան չի փոխվել իր սրտում,
Մեծացել է պարզապես,
Լավ է քննես անտրտում
Անցյալդ, որ պարզ ապրես:
Կռացե՞լ է քո աչքին,
Ապա զուտ քեզ գրկելուց,
Թե կուրացել զույգ աչքով,
Ապա ցավդ լացելուց,
Մի քիչ էլ դող շուրթերին՝
Դա էլ քեզ գովերգելուց:
Ու, որ հանկարծ չամաչես
Իր մազերի ճերմակից,
Կզգաս կյանքդ, թե քննես