Հանդարտվի՛ր, հոգի՜ս...
| Բանտված մի ձայն է հիմա մոլեգնում,
Վրդովված հոգուս պատեպատ զարկում,
Անցյալի գրկից կյանքս է լու´ռ նվվում,
Սրտաբեկ ճիչով` կրկին ետ կանչում։
Չապրած ժամերս անցյալ են դարձել
Ու ներկայիս մեջ` խրվե՜լ, խճճվե՜լ...
Կյանքիս կեսն, ավա՜ղ, ինձնից խռովել
Ու անցյալիս է նա ամու՜ր փարվել։
Հանդարտվի´ր ,հոգի՜ս, ինձ մի´ ցավեցրու,
Ներկաս թա´նկ է շատ, ի´նձ վերադարձրու,
Կյանքի կարուսել, խնդրու՜մ եմ, կանգնի´ր,
Խելագար հոգուս գոնե դու´ սաստիր.....
Հեղինակ` Նարե Մար (14. 06. 2019 թ)
Հոգնել եմ արդեն մենակ շրջելուց, Մենակ տենչալուց և սպասելուց:
Ալեկոծ հոգուս ուժգին աղմուկիս Եվ տառապանքի մութ ալիքներից: Հոգնել եմ
արդեն անմար կարոտից ՈՒ ինձ վիճակված այս դաժան բախտից, Իմ ապրած կյանքից
ՈՒ սպասումի տանջող օրերից: Հոգնել եմ արդեն ինքս ինձանից, Ճչացող հոգուս
կրակոտ ցավից, Խռոված սրտիս ուժգին բաբախից Եվ նույնիսկ կյանքիս ուրախ
պահերից: