Я тут пра сям’ю вось гэту Хачу сёння напісаць. Як сваёй дабіцца мэты? – З Казіміра прыклад браць! Ён на прыгажуню Дашу Даўно вока палажыў – Як прыйшоў у школу нашу, Тут настаўнікам ён быў. Дык вось, сваю палавінку Ён з дзяцінства гадаваў, Не вагаўся ні хвілінкі, Рукам волі не даваў. Бо Даша была вучаніцай, Але ён тады ўжо рашыў Праз некалькі год ажаніцца, У ЗАГСе план свой завяршыў. І з тое парЫ разам крочаць, У міры і згодзе жывуць, Ад радасці свецяцца вочы, Буслы хай ім шчасце нясуць. Прыемна пісаць, відавочна, Пра мілых і добрых людзей, Бо ведаю іх не завочна І зычу прыемных падзей. Яшчэ, Казімір, заспяваем, Ты ў гэтым вялікі мастак, Здароўя, кахання жадаю, Астатняе купім і так…