არავის წინაშე დაიჩოქო, გარდა ღმერთისა!.მეგობრად ის მიიღე, ვისაც სურს ერთგულებას ძეგლი დაუდგას!.თუკი ვინმე ცუდად მოგექცა, არ შეიძულო, შეიბრალე, რადგან დაგკარგა!..გული თუ გეტკინა არ გაბოროტდე, ალბათ ასე იყო საჭირო!...როცა გტკივა, რაღაც, და ნოსტალგია ბოლოს გიღებს, დაფიქრდი, რატომ გტკივა ,რატომ იქცა რაღაც ძვირფასი, ნოსტალგიად და ფიქრის ბოლოს მიხვდები, რომ დასაკარგი უნდა დაიკარგოს!....
ეს ცხოვრება კიბე არის , ზოგი ადის ,ზოგიც ჩადის ,ზოგსაც კიდე შუა გზაზე გაუჭირდა ვეღარ მიდის , და ეს კიბე ისეთია ჩამოჯდომა რომ აღარ ღირს ,რადგან უკან რიგი არის , არავინ არ შეეცდება დაგაცადონ დაისვენო , ფეხზე დადგე გზა განაგრძო . გადაგქელენ ,მიგაგდებენ გვერდზეც აღარ მოგიხედენ , მაგრამ არის ის იმედი ,რომ ვიღაცა შეჩერდება , მოგიხუტებს, დაგაყენებს და მუხლებში ძალას მოგცემს ,ეს კიბე ხომ საერთოა ,ამაშია მისი ცუდი , ყველა ცდილობს წინ წავიდეს და გაუსწროს უკან მყოფებს ,ისე ჩქარა აირბენენ ,არ ითვლიან საფეხურებს , აღმართი რომ დამთავრდება ,ყველა გითმობს მერე კიბეს , რადგან უკვე იქ იწყება დასასრულის დასაწყისი , ყველას უნდა უკან დარ