Ай айланып кундор отот жымырап
Ай артынан жылдар жылат кыбырап
Канчалаган мунум жатат ичимде
Кусалыгым кызым тарап талпынат
Кундо эстеп жылмайынкы кулгонун
Апакелеп жумшак ундуу суйломун
Кулагымда кундо турат кагылып
Сагындымго качан келес кутомун
Сагындым.
Поезиядан бир кайрык!!!
Капастагы куштаймын
Кууго келип канатымды кагамын,
Эркин учуп , кок асманды самадым.
Бирок такыр чыга албай ичинен,
Камалып капастагы куштаймын.
Эркин журуу менин дагы арманым,
Сыртка бугун капасымдан караймын.
Бирок жетпей арманымдын тубуно,
Эх эркиндик сени неге кааладым.
Чыккым келди ал капастан озгоруп,
Чыгарууга аргам жоктой тунооруп.
Куйгузгондой коздорумду бул аалам,
Камалыпмын бул омурумдо туболук.
Поезиядан бир кайрык.
Издеймин бироолорду созум укчу
Ирмебей коз карегин мен деп турчу
Айталбай , ички мундуу созорумду
Уну жок коздор менен суйлоп турчу
Эрке жанмын жалгыз анын алдында
Эрктуу жанмын мени колдоп турганда
Баш ийбестен кыйынчылык баарына
Бекем жанмын ал жанында турганда
Коркуу кетет аны менен бир болсом
Тоскум келет ал келуучу туз жолдон
Кучак жайып барсам деймин алдына
Аста гана мээрим менен суйуп койсом.
Эх чиркин жашоомду кооздогон
Эрчиймин анын баскан жолдордон
Козум байлап жетелесе басмакмын
Мен озумду ал инсинга арнап койгом
Поезиядан бир кайрык