БОЛАМ...
БОЛАМ, хатимни ўқиб ўзинг бир хулосага келарсан...
Кексайиб қолдим, ҳаракатларим чаққонмас, бироз сабрли бўл.
Овқатимни тўкмай ейишга ҳаракат қилияпман, лекин қошиқни ушлаб энди оғзимга олиб бораман деганда, қўлларим титраб овқат тўкилиб кетади.
Агар қарриганимда ораста бўлмасам, ранжима ЎҒЛИМ, сабрли бўл.
Биласанми сен кичкиналигингда жуда инжиқ бола эдинг. Бир қошиқ овқат едириш учун минг хил сўзларни ўйлаб топардим:" -Ана поезд келияпди,
- вой ана, ана қара самолёт учияпди. -Вой қара, қара ана бу бобонг ейман деяпди.
- Қани оғзингни оч, оғзингни оч болам"
Мана шундай сўзларни айтиб зўрға овқатингни едириб қўярдим.
Тишларинг йўқ эди,оч қолмагин деб овқатни чайнаб берардим.
Ҳози