ისეც ხდება ხოლმე , რომ ვფიქრობთ.. : "არ უნდა მეთქვა".. "არ უნდა გამეკეთებინა" .. "სულელი ვარ"... "იდიოტი"... "ახლა რას იფიქრებს ჩემზე" ...
მაგრამ .. ალბათ მთელი ხიბლი სწორედაც ამაშია .. ხანდახან სულელი უნდა იყო , ხანდახან ჭკვიანი.. ზოგჯერ ზრდასრული , ზოგჯერ ბავშვი.. ჯიუტი , დამთმობიი.. უხეში , ნაზი.. ბედნიერი , უბედური.. ალბათ ესაა ცხოვრება.
ფიქრში ჩაძირული სიტყვებს გაურბიხარ,
მთვარეს სიჩუმეში რატომ ეჯიბრები,
თქვი და გაამხილე, გულზე მოგეშვება,
იქნებ ვინმეს ტანჯავ, ვინმეს ეფიქრები.
იქნებ შენი ნახვა ვინმეს ენატრება,
შენი თბილი გულის გულში გამეფება,
იქნებ სიყვარულის ალი დაუნთე და
უკვე ძნელი არის ცეცხლის განელება.
იქნებ სიცოცხლე ხარ, იქნებ სიხარული,
იქნებ ვინმეს გულში ჰპოვე სიყვარული,
იქნებ მალამო ხარ, ტკივილს ნუ მოუტან,
თორემ გვიანია მერე სინანული.
სულში ფორიაქობს გრძნობა მიმალული,
ძარღვებს ეხეთქება სისხლი მოწოლილი,
ისე ძლიერია გრძნობა სიყვარულის,
მასთან ყველა გრძნობა არის მოგონილი
ინანებ, ერთ დღეს უჩემობას მართლაინანებ!მოგენატრები! დამიჯერე მწარედ იდარდებ...ერთ დღეს შეგიპყრობს უჩემობის ძლიერისენი,აღარ გიშველის იმის თქმა, რომ შენა ხარბრძენი!ინანებ, ალბათ, იმ მძიმე წუთს, როცა დამკარგე,ხელი გამიშვი და ეს ბედიც თავად განკარგე...გახსოვს? შენს გულში ჩემი გულიც ძგერდა აქამდე,სიცოცხლე არა! შენ ცხოვრების აზრიდაკარგე!ინანებ იმ დროს, რომ მიყვარდი თავდავიწყებით,არ მოგასვენებს ფიქრი, დარდი, წარსულისხმები...დაგესიზმრები, რომ სიყვარულს კვლავაცმპირდები,გაგეღვიძება და მე შენთან აღარ ვიქნები!ინანებ იმ წამს, პირველად რომ ჩემს ტუჩსშეეხედა შეიგრძენი სიყვარულით აღსავსე ვნება...დაგტანჯავს ფიქრი, იმ მომენტის მე, რომშემეხე,მაგრამ ოდესღაც თურმე ყველა შუქურაქვრება...ინანებ წარსულს, შენ აწმყოზე