ერთად ერთი ადამიანი იყო აქ გაცნობილთაგან ,რომელიც ჩემი გონებიდან ვერ გადის,დამშალა მისმა წასვლამ და რაღაც დიდი ტკივილი დატოვა ჩემში,იმ ტკივილს დღემდე დავატარებ. თუმცა მას არაფერს ვავალდებულებ,არაფერს ვაიძულებ,უბრალოდ მინდა ერთი ვთქვა ნამეტანი გული არავის არ უნდა გაუხსნა,არ დაამყაროთ დიდი იმედი არავისზე .სამი თვეა გასული მაგრამ დღე არ ყოფილა არ მეფიქროს მასზე, ყველგან მას ვხედავ ,ყველგან ის მეჩვენება ... რომ ვუყურებდი თვალები სხვა რამეს ამბობდა და ენა სხვას.მაგრამ ენა შეცდა და თვალებმა გაიმარჯვა... ჩემმა აქ ყოფნამ აზრი დაკარგა და ამ საიტმა ტკივილის მეტი არაფერი მომიტან .როგორ დავეხსნა აქაურობას,ამ ჭაობს ....