У Вялікдзень паглядзець інтэрв'ю Ўладзімера і Надзеі Калач.
Гэта пра салідарнасць, еўрапейскасць ( не ведаю, ці яна ёсць і менавіта так) , боль, каханне, творчасць і адзіноту.
Гэта пра надзею, пра Фенікс, пра вайну, пра родных за кратамі, пра музаку, пра агонь і лёд. Пра родных, пра каханых, пра людзей...
Гэта цяжкае інтэрв'ю. Таму, што яно усё на нашых траўмах. Таму што кожны з нас страціў частку свайго жыцця.
Дзякуй за шчырасць і Дзякуй за прагляд відэа. Спасылка ў каментары.