Գերեզմանիդ այցի կգամ, որ կարոտս մի քիչ առնեմ,
Մանուշակի փնջով կգամ, որ գարունը քեզ էլ բերեմ,
Գարնան ժպիտ, գարնան արև,էլի դու ես, Հայրիկ,անգին,
Ով է ասում Հայրս չկա…Դուինձ հետ ես, իմ թանկագին:
Գերեզմանիդ լուռ կնայեմ ուկենդանի քեզ կտեսնեմ,
Ու կլսեմ ձայնդ քաղցր ու ծիծաղդես կհիշեմ,
Չեմ արտասվի, խոստացել եմ,բայց արցունքս կգլորվի,
Ու ծանրորեն կընկնի հողիդ,ծանր սիրտս կաղաղակի:
Գերեզմանիդ այցի կգամ, որ կարոտս մի քիչ առնեմ,
Գարնան ծաղիկ քեզ կբերեմ,մի քիչ գարուն քեզ կբերեմ,
Բայց գարնան մեջ լիքը թախիծ,իմ սրտի մեջ լիքը մորմոք,
Հայրի կ,՛Հայրիկ ՛ կ,հողդ գրկեմ ու առ երկինք անեմ բողոք…
Խավար իջավ՝ սար ու քարին.
Մշուշի մեջ մի ձ՛այն լսեցի,
Ասես լույս բռնեց աշխարհին.
Հորս հետ երազով խո՛սեցի:
Ասաց՝ բալես