Ο Panahi στην ταινία αυτή χρησιμοποιεί ως αφορμή την καθημερινή, μοναχική περιπλάνηση του πιτσαδόρου Χουσεΐν για να παραδώσει ένα επιφανειακό σχόλιο πάνω στις ταξικές αντιθέσεις του σύγχρονου Ιράν. Το μηχανάκι του ήρωα τρυπώνει παροδικά στις αστικές γειτονιές και πς πολυτελείς αρχοντικές κατοικίες, και οι συγκρίσεις προκαλούν την εντελώς αναμενόμενη συντριβή. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση, κάποιες «βουβές» σκηνές που θυμίζουν το σινεμά του Jacques Tati και συλλαμβάνουν την αμηχανία του Χουσεΐν απέναντι σε ένα ανοίκειο σύμπαν. Οι φλεγματικές ερωτήσεις «Τι θέλει να πει ο ποιητής;» και «Πού το πάει;» θα επαναλαμβάνονται στο μυαλό των θεατών, όχι όμως λόγω της δυσκολίας κατανόησης, αλλά εξαιτίας της απλούστατης απουσίας νοήματος στα όσα συμβαίνουν. Γινόμαστε μάρτυρες διάφορων γεγονότων της ζωής του Χουσεΐν, τα οποία με π)ν αναλυτική απλότητα που δίνονται σιγά σιγά απογοητεύουν και τον πιο καλοπροαίρετο. Η σκηνοθεσία απόλυτα γραμμική, πέρα από την αρχική σκηνή παραμένει αμελητέα. Το σενάριο λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα και μάλλον κρύβει όπ προέρχεται από έναν Abbas Kiarostami. Και καθώς κάθε έννοια ψυχαγωγίας έχει εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί την αίθουσα, το νόημα αρχίζει να ξεπροβάλλει πίσω από π)ν απλότητα και να σε πανικοβάλει με πι σκέψη ότι τόση ώρα παρακολουθούσες αδιάφορος κάτι που είχε ενδιαφέρον. «Γαμώτο, πως μου ξέφυγε!!!!!!» σκέφτεται τώρα ο θεατής και αναγνωρίζει κάποια αξία σε αυτό που τελικά αποδεικνύεται διακριτικό σχόλιο στην κοινωνική ανισότητα. Μια κοινωνική ανισότητα, η οποία εξετάζεται όμως όχι από την πολιτική σκοπιά της, αλλά από την ανθρώπινη. Η ανατριχιαστική σκιαγράφηση της δυστυχίας του ήρωα ήταν πάντα εκεί, τόσο υποτονική και αφανής που αγνοούνταν. Η συγκινητικά κλειστή ερμηνεία του πρωταγωνιστή δεν αφήνει ποτέ να διακριθεί η καταπίεση του. Η ταπείνωση υποβόσκει σε κάθε πλάνο, αλλά ποτέ δεν φωνάζει, παρά μόνο στην αρχική και τελική σκηνή, όπου και πάλι οι συνέπειες της είναι αυτές που εικονογραφούνται!!!!!!! Η ταινία τελειώνει όπως άρχισε, αφήνοντας μια αδικημένη αίσθηση ενός διαφορετικού είδους κινηματογράφου που, αν και ασυνήθιστος, έχει αρκετά να προσφέρει, (cine.gr) ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας φόνος και μια αυτοκτονία συμβαίνουν ένα πρωινό σε ένα κοσμηματοπωλείο. Ο Χουσεΐν κείτεται νεκρός και ο φίλος του Αλί διαφεύγει με ένα μηχανάκι. Αυτό είναι το ξέσπασμα της ζωής δύο κοινωνικά αδικημένων ανθρώπων που η ταπείνωση τους οδήγησε στα άκρα. Η ιστορία επικεντρώνεται στον Χουσεΐν, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδερφή του Αλί, και στη ζωή του προτού οδηγηθεί σε αυτή την πράξη, (cine.gr)