აქ რამდენიმე საკითხი იყრის თავს:
1) მართლმადიდებელი ქრისტიანული სამყაროს რამდენიმე სხვადასხვა წმინდანი ჰყავს წმინდა ვალენტინის სახელით, რომელთაგან არცერთის ბიოგრაფია არ ავლენს კავშირს იმ თქმულებასთან, რაც არსებობს 14 თებერვალს მოხსენიებულ ვალენტინის გარშემო;
2) რომაულმა კათოლიკურმა სამყარომ ეს „დღესასწაული“ ძველი წარმართული „დღესასწაულის“ ლუპერკალიის გადასაფარად დაადგინა, რომელიც გულისხმობდა საყოველთაო ორგიების მოწყობას; ამ წარმართული უზნეობის გავლენას დღევანდელი ვალენტინობაც განიცდის და მისი აღნიშვნა მსოფლიოს სხვადასხვა წერტილში უფრო და უფრო ემსგავსება იმ ძველ აღვირახსნილ რიტუალებს;
3) ეს „დღესასწაული“ შემოგდებულია საქართველოში და ჩვენი სამშობლოს სულიერი და ეროვნული ღირებულებებისათვის ამგვა
მამაო ჩვენო! გევედრები, სიყვარულით შეაღე ყველას კარი. დალოცე, ხვავი-ბარაქა, ჯანმრთელობა, მშვიდობა მოუტანე ყველა ოჯახს. მიეცი ობოლს თავშესაფარი. აშორე ომი ჩემს ქვეყანას. დალოცე მეუფეო ჩვენო შენი შვილები. მშვიდობა და ბედნიერება არ მოაკლო მათ. მათ გულებს სიხ