КИМ ЭНГ КУЧЛИ ОДАМ БЎЛГИСИ КЕЛСА, АЛЛОҲГА ТАВАККУЛ ҚИЛСИН

--
– Ибн Аббос ривоят қилган ҳадисда Росулуллоҳ ﷺ айтади: «Ким энг кучли одам бўлгиси келса Аллоҳга таваккул қилсин».
– Умар ибн Хаттоб: Росулуллоҳ ﷺ ни шундай деб айтаётганини эшитганман: «Агар сизлар Аллоҳга ҳақиқий таваккул қилсангиз, У Зот сизларга оч ҳолда учиб кетиб, тўқ ҳолда қайтадиган қуш каби ризқ беради».
– Анас ибн Молик айтади: Бир киши Росулуллоҳ ﷺга келиб: Эй Аллоҳнинг элчиси: (туямни) боғлаб таваккул қилайинми? Ёки уни бўш қўйиб юбориб, таваккул қилайинми? деб сўраган эди, У киши уни боғлаб қўйиб, кейин таваккул қил деди».
– Анас ибн Молик ривоят қилган ҳадисда Росулуллоҳ ﷺ айтади: «Кимки Аллоҳнинг исми билан, Аллоҳга таваккул қилдим, куч ва қувват Аллоҳдандир деса, шу пайт унга кўриниб ва яшириниб турган ёмонликлардан халос бўлдинг ҳамда шайтон сендан узоққа кетди дейилади».
– Абу Ҳурайра айтади: Росулуллоҳ ﷺ уйидан чиқса «Бисмиллаҳ, куч қувват Аллоҳдан, Аллоҳга таваккул қилдим» дер эди.
---------- ●●● ----------
УЧ НАРСА БАЛОНИ ДАФ ҚИЛАДИ:
-----
1. Дуо.
مَا يَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡۖ
«Агар дуо-илтижо қилмас экансизлар, Парвардигорим сизларга парво қилмас»,
(Фурқон: 77).
2. Неъматларга шукр қилиш.
لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡۖ
«Қасамки, агар сизлар (Менинг берган неъматларимга) шукр қилсангизлар, албатта (уларни янада) зиёда қилурман»,
(Иброҳим: 7).
З. Заифларга ёрдам бериш.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Заифларингиз сабабли нусратланасизлар ва ризқланасизлар», дедилар.
------------- ●●● ------------
ОДАМЛАРНИНГ ОЗОРЛАРИГА САБР ҚИЛГАН КИШИ
-------
Ибн Умардан ривоят қилинади:
"Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Одамларга аралашиб, уларнинг озорларига сабр қилиб юрадиган мўмин одамларга аралашмасдан, уларнинг озорларига сабр қилмайдиган мўминдан яхшидир", дедилар".
Шарҳ:
Кўпчиликка аралашиб, уларни яхшиликка чақириб, амри маъруф, наҳий мункар қилиб, қўлидан келганича инсофга чақириб, шу туфайли уларнинг даккиларини, сўкишларини эшитиб, озорларини кўриб, сабр қилиб борган мўмин ўзи учун ҳам, бошқалар учун ҳам, жамият учун ҳам фойдали киши ҳисобланади.
Одамларга аралашмасдан, уйига кириб, ўтириб олган, бировдан бир гап эшитса, аччиғи келиб, уриш-жанжал қиладиган одамда хайр-барака йўқ. Бундай одам жуда борса, ўзи учунгина бирор иш қила олади, холос. Лекин бундай одамнинг жамият учун, одамлар учун, мўмин-мусулмонлар учун, дин-диёнат учун бирор хизмат қилиши қийин бўлади.
Шунинг учун ҳам Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам одамларга аралашиб, уларнинг озорларига сабр қилиб юрадиган мўминни афзал деб айтганлар.
Бу нарсани сиз билан биз ҳам ўзимизга сингдириб олишимиз керак. Одамларга аралашганда улардан озор етса, сабр қилишимиз, бунинг эвазига охиратда улуғ мартабалар берилишидан умидвор бўлишимиз лозим.
Озорга сабр қилиш
Абу Мусодан ривоят
қилинади:
"Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар:
"Ҳеч бир кимса ёки ҳеч бир нарса Аллоҳ азза ва жаллачалик ўзи эшитган озорларга сабр қила олмайди. Улар: "Аллоҳнинг боласи бор", дейишади. У Зот эса уларга офият ва ризқ берур".