ВЕРАСЕНЬ 1 Птушыны грай цяпло панёс, І павучкам няма спакою. Пачаўся восеньскі усплёск - Ракоча поле бульбяное. Чарнее зяблівавы клін, Перавярнуты трактарамі, А побач маладая рунь Кудласіць зелень пад вятрамі. За імі - лес, у фарбы ўбраны, - Кранула духам прахалода. Люблю я з колераў сатканы Час верасня, яго прырода. 2 На градках гарбузы яшчэ палежваюць, Марозік не згубіў красу травы, А ў небе на вялікую адлегласць Нясуць свой сум на крылах журавы. Лес ціха пачынае распранацца, І полю толькі сніцца цішыня. Ніяк мужык не можа дачакацца, Калі закончыцца уборкі бегатня. 1 - пачатак верасня: 2 - кане
родная прырода ГІМН РОДНАМУ КУТОЧКУ Красавіцкі ранак патыхаў прахалодай. Толькі развіднела - у бліжэйшым алешніку галасістымі пералівамі апавясцілі з'яву новага дня лясныя жаваранкі. Нёсся спеў, звонкі, мілагучны, і, здавалася, увесь прастор слухае тыя прыгожыя гукі. З-за гарызонту выкаціўся дыск сонца, і лес агаласіўся мноствам птушыных спеваў.: дзе бярэзнік - заліліся спевам дразды і слаўкі, у сасонніку рассыпалі трэлі берасцянкі. Птушкі вярнуліся з выраю. Яны яшчэ не пачалі віць гнёзды, бо лес голы, а толькі занялі вольныя ўчасткі і голасна апавяшчалі аб месцы засялення. У тон самым галасістым спевакам агалошвала абшар шматлікая птушыная драбяза. Гэта