დედაჩემს მხოლოდ ცალი თვალი ჰქონდა, ამიტომ
დედაჩემის ასეთი მდგომარეობის ძალიან მრცხვენოდა.
ოჯახის სარჩენად სკოლაში დამლაგებლად მუშაობდა.
დაწყებითებში ვსწავლობდი, როდესაც ერთხელ დედაჩემი
მოსასალმებლად მომიახლოვდა. მეგობრებთან ეს როგორ
გამიბედა? ძალიან მომერიდა, დედაჩემს სიძულვილით
შევხედე და იქედან გავიქეცი. მეორე დღეს, კლასში ერთი
მეგობარი მეუბნება „ააა მართლა, დედაშენს ცალი თვალი
არა აქვს?“.
ეს რომ გავიგონე, მინდოდა მიწა გამსკდარიყო და შიგ
ჩავარდნილიყავი, ან კიდევ დედაჩემი გამქრალიყო.
იმ დღეს დედაჩემი რომ ვნახე, ვუთხარი რომ “მე
სასაცილო მდგომარეობაში მაგდებ, ამიტომ რომ მოკვდე,
უკეთესი იქნება“.
დედაჩემს ხმა არ ამოუღია, რაც რომ ვუთხარი, მაგაზე
არც კი შევწუხებულვარ, იმიტომ რომ ძა
ეს მოხუცი კაცი 80 წლისაა,მას ყოველ დილით მიაქვს საუზმე და თავისი ხელით აჭმევს მეუღლეს რომელიც მოხუცთა სახლში ცხოვრობს. ერთხელ ვკითხე:
– რატომ არის თქვენი მეუღლე მოხუცთა სახლში?-
– ალცაიმერით არის დაავადებული და ვერ შევძელი მისი მარტო მოვლა
-მიპასუხა მან და თან იმდენი თანხა არამაქვს მეც მასთან ერთად რომ ვიცხოვრო მოხუცთა სახლში...
– თქვენი მეუღლე ინერვიულებს ყოველ დილით რომ არ მოხვიდეთ და საუზმე არ მოუტანოთ?!-
– მას აღარაფერი აღარ ახსოვს!...ისიც კი აღარ ახსოვს მე ვინა ვარ!...უკვე ხუთი წელია რაც ვეღარ მცნობს...
– რა საოცარია მიუხედავად იმისა, რომ ვეღარ გცნობთ თქვენ ყოველ დილით აქ ხართ!...
– მოხუცმა სევდიანად გამიღიმა, თვალებში ჩამხედა და მითხრა:
– სამწუხაროდ მას არ ახსოვს მე ვინა ვარ,მაგრა