გ ა ზ ი ა რ ე თმინდა ბოლომდე წაიკითხოთ... :(ეს ის შემთხვევაა, როცა უბროლდ არ ვიცი რა დავწერო. ეს განსხვავებული პოსტია, რადგან ახლა ვითხოვ იმას, რომ შვილებს გადავურჩინოთ დედა.აქამდე ბავშვებზე რომ პოსტს ვწერდი თან ცრემლები მომდიოდა(ჯვარი გვეწეროსნყველას), მაგრამ ყოველთვის საკუთარ პრობლემად აღვიქვამდი და ტირილი მივარდებოდა რომ წარმოვიდგენდი, ჩემს შვილს სხვისი შვილის ადგილას. ღმერთო გთხოვ დაიფარე ჩვენი შვილები.ახლა ვზივარ გაოცებული და უარესად მისკდება გული, რადგან ვარ დედა. ვოცნებობ შვილის ზეიმებზე ბაღში, სკოლაში, წარმატებებს, ლამაზ ქორწილა, ბედნიერ ცხოვრებას და თან მიხარებს გულს, რომ მეც მის გვერდით უნდა ვიყო.თუმცა რომ წარმოვოდგენ მეგის ადგილას თავს, რომ არ იცის იგივეზე უნდა იოცნებოს თუ არა. არ
გთხოვთ ყველას გამივცელოთ და გამიზიაროთ... უკვე აღარ ვიცი საიდან დავიწყო მხოლოდ ის ვიცი რომ ნიკა აუცილებლად უნდა წავიყვანო თურკეთში გამეებს დგეებს ისე ვატარებთ ტირილში კორსეტი დაპატარავდა, ვინც არ იცის შევეცდები მოკლედ მოვყვე ჩვენი ისტორია ნიკოლოზი დაიბადა დიაგნოზით "ზურგის ტვინის სიმსივნე მუცლის გრუში გავცელებით ნიკამ დაამარცა ვერაგი დავადება სიმსივნე (თერატომა) ო