АПАЛОЎНІЧКІ У далёкіх ужо 1950-х гадах , калі я быў падлеткам, якіх толькі птушак не вадзілася ў нашых мясцінах! Яны поўнілі ўвесь прастор: узгоркі і балоты, лясы, лугі і сенажаці, і літаральна ўсе водныя аб'екты. І толькі аднойчы давялося ўбачыць наўздзіў прыгожых птушачак сініц-апалоўнікаў. Беласнежныя камячкі з маленькімі дзюбкамі і доўгімі хвастамі -- яны, вяртлявыя непаседы, толькі на лічаныя хвіліны прадсталі перада мной, але ў памяці захаваліся трывала. Мінулай вясной я зноў убачыў такіх жа вяртлявых прыгажунек. Спыніўшыся ў невялікім гайку.каля Чэрабасаўскага канала, пачуў звонкае "ці-ці-ці". З асіны зляцелі і блізка ад мяне прызямліліся дзве белыя з карычневымі крыльцамі