ფრთხილად იყავი,ქალს ნუ აატირებ,ღმერთი ითვლის მის ცრემლებს!ქალი წარმოიქმნა კაცის ნეკნისგან,არა ფეხისგან,რომ დამცირებული იყოს,არც თავისგნ,რომ აღემატებოდეს მას,არამედ გვერდისგნ,რომ იყოს შენი თანასწორი,ხელის ქვევიდან-დაცული,გულის მხრიდან რომ იყოს საყვარელი.
ხელს ნუ ჩაიქნევ! ადამიანებს, ხშირად დაგვდევს ბედის დაცინვა, ეს ირონია,მეგზურივით აგვედევნება, წაქცეულები, გზად გამვლელებს ვებღაუჭებით- და ბოლოს ქვა კი...უფრო ხშირად...იმათგან გვხვდება!... ხელს ნუ ჩაიქნევ...თუ წაქცეულს ფეხი დაგადგეს, ეცადე მაინც...თავად შეძლო ფეხზე დადგომა, თორემ...სიბრალულს მათხოვარიც წუთით მიიღებს, ამ წუთის იქით...რომ აღარც კი გემა...ხსოვრება! ხელს ნუ ჩაიქნევ...თუ სიკეთეც მტრად მოგიბრუნდა, მადლის სანაცვლოდ, თუ ბალღამი შემოგაჩეჩეს, გჯეროდეს!...სადღაც არის...ვიღაც, უფრო ძლიერი- აი, იმასთან არაფერი დაგეკარგება! ნუ ატირდები!...იმ იმედით, რომ ცრემლს მოგწმენდენ, ვიღაცა მოვა...და დაურგავს შენს სულს ყვავილებს... იმ ვიღაცასაც...თუ სისუსტე არ დაანახვე, გაგეცლება და...იმ ცრემლებზეც ცრ
არაფერს ვითხოვ,არც სიყვარულს,არც
პატიებას...
გავიდა დრო და გაიცრიცა ჩემი სიტყვები...
არაფერს ვითხოვ,მარტოობას ვეჩვევი ,ალბათ...
გადავიღალე, ალბათ, უკვე ძველი ფიქრებით...
არაფერს ვითხოვ,კვლევ მომაწვა ღრმა
მწუხარება...
რადგან ოცნებამ გადაღალა მწუხარე სული...
აღარ მოვითხოვ გაყინული გულისგან
სითბოს...
ძალა არ შემწევს, კვლავ ველოდო გათბობას
გულის...
აღარ ვიბრძოლბ,ფარ-ხმალს დავყრი ბედის
წინაშე...
ისევ მიყვყვები,სად წამიყვანს ცხოვრება
ფუჭი...
არ ვიოცნებებ,რადგან ერთი რამ შევისწავლე,
არაფერს შეცვლის ცრუ ოცნება დამსხვრეულ
სულში...
არაფერს ვითხოვ,არც სიხარულს,არც
მწუხარებას...
გადავიღალე მოლოდინით ბედნიერ წუთის...
ისევ ღმერთს ვანდობ ჩემი სულის
გამთლიანებას...
და ისევ მშვიდად ჩამოწვება მიწაზე მწუხრი..