Կա՛նգ առ, ժամանա՛կ, պետք է ետ գնամ:
Կյանքս գրելուց տառերն եմ խառնել, բառերն եմ կորցրել,
Ամեն տողի մեջ սխալ եմ արել:
Անհամար բառեր, որ պետք չէր գրել,
Գրել եմ վստահ, մեծ-մեծ տառերով, սիրուն ձեռագրով,
Իսկ էականը գրել եմ անփույթ, շատ ի միջիայլոց,
Ոչ հասկանալով, տողերն անցնելով Անվերջ ջնջելով, նորից գրելով։
Կա՛նգ առ, ժամանա՛կ, թող որ ետ գնամ,
Մի նոր թուղթ վերցնեմ ու նորից սկսեմ,
Ամեն ինչ նորից, նոր մաքուր էջից
Մի նոր գրիչով առանց դողալու։
Կա՛նգ առ, ժամանա՛կ...
Պարույր Սևակ