Минем дусларым

Уртак түшәк Сезгә үз эчемне бушатыр өчен язарга булдым. Миңа шушы көннәрдә 50 яшь тулды. Юбилеема бик матур теләкләр әйттеләр. Шаккатмалы хәл – әгәр ресторанга җыймаган булсам, үземнең кем икәнемне белмичә яшәгән булыр идем. Ничек шулай икейөзле булып була икән ул? Иң элек иремнең туганнары шаккатырды. Мин Башкортсанда туып-үсеп, Татарстанның бик гүзәл ягына кияүгә чыктым. Әтиләр миңа 15 яшь чагында Актаныш районына күчте. Казанга укырга килгәч, тормышым үзгәрде. Икенче курста вакытта булачак иремне очраттым. Кызганыч, аның әтисе бик иртә, Ниязга 4 яшь чагында вафат булган. Әниләре ике улын, ике кызын берүзе, 28 яшендә тол калып үстергән. Каенанама сүз әйтерлек түгел анысы. Әле дә әкренләп үз көнен үзе күреп яшәп ята. Ә менә ике сеңел җанымны ашады инде. Икесенең дә бәхете булмады. Берсенең ире зур урында эшләде. Өенә кайтып кергәне булмады. Сеңел сер бирмәде – кешедән барысын ишетеп торсак та, бәхетле кыяфәт ясады. Тик кияү яшь хатынга чыгып китте. Икенче сеңелнең ире – машина йөртүче. Анысы салгаларга ярата. Үзебезчә матур гына яшәргә тырышсак та, ирсезе йөрәккә тия инде. Авылга кайта башласаң, ул да иярә. Берәр бәйрәмгә барсак, иң беренче булып килеп җитә. Мин машина йөртү таныклыгы алгач, сиздермичә генә ул да укып чыкты. Ире алып биргән машинасы кар астында череп тора. Рульгә утырырга куркам, ди. Малае үскәнен көтә. Әмма аның безгә тыгылып йөрүе бер дә ошамый. Килендәшнең бәхете бар – алар Чаллыда яши. Каенсеңелгә, әле кияүгә чыгарлыгың бар, дип тә карыйм. 42 яшьтә генә әле ул. Тик юк, безнең тормышка тыкшынып йөри, үзен уйламый. Минем балаларга алган киемнәремә кадәр тикшерә. Каенанам бер сүз әйтми, ә сеңел йөрәгемә тия инде. Абыйның күлмәгенең төсе матур түгел, чалбары бөгәрләнгән, дип кенә тора. Каты итеп әйтеп карыйм, тик файдасыз. Берәр атна үпкәләп тора да, берни булмагандай, йә шалтырата, йә килеп керә. Ә юбилейда әйткән сүзләрен белсәгез иде. «Гомерем буе сиңа кызыгып яшәдем. Абыйны да кеше иттең. Балаларың да акыллы. Туганымдай якын син», – ди. Минем як туганнар шаккатты. Ике көн уздымы икән, каенананы хастаханәгә салганым өчен, килеп котырып китте. «Башка чир эләгеп, авырса, бирәм мин сезгә кирәкне», – ди. Явызның явызы инде менә! Торма диярсез, куып чыгар диярсез – ир хакы бар бит! Аны хөрмәт итәм, яратам. Инде сеңелне дә кабул итеп киләм. Бәхетсез кеше нишләсен инде ул…

Альфира Кадырова-Гайфутдинова ҖИЗ КОМГАН. 17 БҮЛЕК _________________________ Уяна бугай дип пышылдады, Зәлиянең әтисе. Анасы ник керми инде? Зәлиянең иптәш кызы янына кереп чыгам әле, дип киткән иде. И-и, Сабиров, ниләр булыр инде, кичә дә тынычландырып булмады.. Уянсын гына иптәш профессор, кайгырмагыз барсы да яхшы булыр, Аллаһ бирса... Юк, Марат, юк. Үзем генә куркам, әнисен алып килим әле.Кичә дә.. Профессор җәһәт кенә торып палатадан чыгып китте. Мин хәзер, егет, хәәзер, диде ул ишекне дә япмыйча. Кайларда йөри инде бу хатын?.. Марат күзләрен Зәлиядән алмыйча, урындыкка утырды. Бар да әйбәт булыр, Зәлия, диде ул, урындыкны якынрак тартып. Иң мөһиме син исән. Ә яралар.. Яралар бер төзәлә ул. Менә мин дә синең кебек елап... Ләкин, Марат әйтеп бетерә алмады, шул мизгелдә Зәлия күзләрен ачып Маратка төбәлде. Әни кайда, доктор?.. Кызның иң беренче соравы шул булды. Әни.. Хәзер керә, әтиең дә монда гына. Марат куркып, Зәлиянең кулыннан тотты. Тагын кычкыра гына башламасын иде инде, дип уйлады ул. Истерика куркыныч нәрсә бит. Кай җирең авырта, Зәлия? Марат елмаеп кызга карады. Син яшь әле, Зәлия, яралар төзәлә ул.. Ә аягым, ул төзәлерме? Юк бит, Доктор, юк.. Зәлия исән аягы белән этенеп, утырырга талпынды. Күзләрендә сагыш күләгәсе , гәүдәсе калтырый. Хәзер булышам, Зәлия, аягыңны авырттырма.. Ашыкма, яме... Марат, көчле куллары белән, кызны кочаклап әкрен генә мендәренә терәтеп утыртты да, Зәлиянең күзләренә тутырып карады. Зәлия, әниең сине бик сабыр, дип әйткән иде, диде ул, кызны гипнозлагандай тыныч тавыш белән. Зинһар, сабыр итик, яме. Исәнлек кирәк, ә калганы була ул. Әле ярый исән калдың, синнән башка нишләгән булыр идек, менә. Аллаһка шөкер, Зәлия. Ап ак халат кигән, бик-бик матур врач егеткә карап, кыз елмаеп куйды. Миннән башка? Менә шушы бер елмаю Маратның йөрәген әсир итте дә инде. Әйе, ялгышмаган. Баш аягы белән Зәлиягә гашыйк егет. Әйе, Зәлия, дөрес ишеттең. Синнән башка. Синнән башка миңа авыр булыр иде. Көләсезме соң сез, доктор? Гафу итегез, исемегезне дә оныттым. Минем кебек аяксыз кызны эзләгән идем, дип әйтегез инде. Зәлия, кипкән иреннәрен чак селкетеп, башын кырыйга борды. Кайгырма диде ул, стенага карап. Мин чынлап та бик сабыр. Мин моның шулай икәненә ышандым, Зәлия. Сабыр итәргә кирәк. Марат чокырга су салып, кызга сузды. Менә бит, иреннәрең кибеп беткән, ә эчәсем килә димисең. Әйдә әле, бер ике йотым су эчеп куй. Исемем Марат минем. Бу больницада эшлим. Әйе, Марат бит әле. Зәлия бар көчен җыеп, елмаерга тырышты. Бар җирем бик каты авырта, диде ул, берничә йотым су эчеп. Белсәң иде Марат,әгәр ул вакытта үлгән булсам, белми дә каласым булган бит. Нәрсәгә соң миңа бу газаплар? Син нәрсә, Зәлия! Ни әйткәнеңне колагың ишеттеме? Ул да булмады, коридорда аяк тавышлары ишетелеп, ашыга-ашыга Зәлиянең әти әнисе килеп керделәр. Кызыым, балам! Менә сөенеч, диде Анна, кызы янына ашыгып. Син аңга килдең, Аллаһка шөкер, Зәлия. Ә Маратны, аны таныйсыңмы? Сине монда ул күтәреп алып кергән, хәтерлисеңме, кызым ? Хәтерли, барсын да хәтерли.. Марат, елмаеп кызга күз кысты да, чыгарга атлады. Ял ит, Зәлия, диде ул чыгышлый. Мин хәзер хирургка әйтәм. Соңрак тагын керермен әле. Бар да яхшы булыр. Сабыр ит, яме. Марат хушлашты да, бер аягына аксаклап чыгып китте. Аның әле генә монда булганын искәртеп, палатада тәмле одеколон исе генә эленеп калды. Бигрәк акыллы иңде бу, Марат Илфатович.. Анна, доктор артыннан карап алды да, кызы янына килеп утырды. Әле сиңа гашыйк та бугай, Зәлия. Күзләре әйтеп тора. Я кызым, хәлең ничек, авыртуларың бераз кимиме инде? Белмим әни. Ни әйтергә дә белмим. Үз хәлемне үзем дә белмим әле. Бөтен гәүдәм кыйнап аткан кешедәй авырта. Бар да әйбәт булыр, кызым. Иң мөһиме исәнлек Ярый әле машина өстеңә менмәгән. Әйе, Марат та шулай диде инде . Ләкин, әни, әти, бер аяк белән ничек яшәргә соң? Бу хакта мин хәтта уйлый да алмыйм. Ээх, шунда аякны әз генә тартып алган булсам. Күрәчәктер инде, балам. Язмыштан качып булмый. Шул вакыт профессор да кызын юатырга ашыкты. Әйе, кызым, анаң белеп әйтә, диде ул, пөхтә итеп киселгән сакалын сыпырып. Язмыштан качып булмый. Значит бу безнең күрәчәк. Аннары, бу юлны узган кешеләр дә син генә түгел. Аллаһ тәгалә менә сиңа пример итеп, алдыңа Маратны бастырып куйды. Маратны? Зәлия кабат су сорап эчте дә, сораулы карашын әтисенә төбәде. Ә Маратка ни булган? Бераз аксаклый, әлбәттә, ихтибар иттем. Ләкин бу бит әле, минем күк аяксыз дигән сүз түгел. Аяксыз шул, Зәлия. Минем иң яраткан, акыллы, тырыш студентым иде ул Сабиров. Аяксыз? Кыз шаккатып әтисенә карады. Ә култык таяксыз ничек йөри? Үзең әйтмешли, аксаклап йөри, Зәлия. Аның да бер аягы юк. Әфган сугышында югалткан ул. Димәк, Марат Әфганда булган?Шуңа күрә тормышның кадерен беләдер дә инде ул. Исәнлек кирәк дип әйтте шул. Марат дөрес әйтә, Зәлия. Исәнлек кирәк. Калганы вакыт эше аның. Әле ярый син исән сау калдың кызым, анаң белән нишләгән булыр идек, белмим, куркыныч хәттә.. . Әнә шулай әти әнисе, якыннарының кайгыртуы белән, Зәлия әкрен-әкрен булса да, тормышка әйләнеп кайтты. Көттереп булса да, елмаерга өйрәнде . Бигрәк тә, ак халат итәкләрен җилфердәтеп Марат кергәндә күзләре елмайды кызның. Үзе дә сизмәстән шушы мөлаем, акыллы докторга көннән көн ныграк тартылды ул. Егет тә гашыйк булуын, кыз өчен кайгыртуын әллә ни яшереп маташмады. Вакыты булу белән аның янына ашыкты. Кирәк чакта ярдәм итте, киңәшләрен бирде. Әнә шулай сөйләшә торгач, ике арада мәхәббәт күпере салынганын сизмичә дә калды яшьләр. Ә мәхәббәт булганда яшәүләре бөтенләй башка шул инде ул. Көйдерә дә, көлдерә дә ул хисләр. Дөрес, Зәлия шундый матур докторның яратуына бик үк ышанып бетә алмады әле . Кызгана гына торгандыр, бер көн килеп аякка баскач ташлап китмәсә ярар иде, дип курыкты ул. Ничек шундый акыллы, матур кеше аяксыз кызны яратсын инде диде ул, уйланып.Ә хатыны булса? Ләкин, ни генә булса да үзе баш аягы белән шул сөю күленә чумды Зәлия.Шушы олы сөю хисе аңа авырлыкларны җиңәргә көч бирде, алда туар якты көннәргә өмет уятты. Моңа бигрәк тә, Зәлиянең әти әнисе сөенеп, Марат өчен нишләргә белмәделәр. Ә инде Зәлия хастаханәдән өенә кайткач, мәһәббәтләре яңа көч белән кабынып китте яшьләрнең. Больницада чакта вакыт булган саен очрашып торган Марат белән Зәлия, хәзер икесе дә эш сәгате беткәнен зарыгып көтеп алдылар. Сөйләшеп сүзләр бетмәде,күңелләр назга, күзләр нурга күмелделәр. Шулай итеп, уйламаганда Марат кайчандыр үзе укыткан бик таләпчән профессорның улына әйләнде дә куйды. Әйе, әйе,улы. Чөнки гомер буе малай дип хыялланып, бер кыз белән генә калган Самат Ахунович Маратны үз баласы кебек кабул итте. Әтисенең болай үзгәрүе Зәлиягә гә кызык иде. Әти, дип еш көлде кыз. Марат улыңны тапкач, син мине бөтенләй оныттың түгелме соң? Синең кызың мин бит. Профессор да сүзгә кесәгә кермәде. Әлбәттә инде, Зәлия, диде ул сөенеп. . Син кызым булсаң, Марат улым. Менә бит, Аллаһка шөкер, кызлы да, уллы да булдык. Шулай бит, Анна? Кемгә шундый бәхет тәтегән ди әле. Җитмәсә ике балам да бик акыллылар. Әйе, дөнья булгач төрле хәлләр була. Сөенечтән күккә менгән чаклар да, килгән авырлыклардан тезләнгән чаклар да булмый түгел. Ләкин, ни генә булмасын, караңгы төннәрдән соң, алсуланып таңнар ата, кара болытлар артыннан кызарып кояш чыга. Ак төсләрдән генә тормый юллар , Була агы, була карасы. Бер дөньяга килгәч, шул юллардан Барасы да инде барасы. Марат белән Зәлия дә, ак белән караны чиратлаштырып әкрен генә алга атладылар. Алар өчен хәзер дөнья алтын нурларга күмелде. Менә шулай сөю илендә йөреп, Марат белән Зәлия кышлар узып, гөрләвекле язлар җиткәнен дә сизмичә калдылар. Әнә инде Зәлия әкрен генә протезда йөрергә дә өйрәнеп килә. Йөрәге әрнесә дә бирешми, төннәр буе аягы сызлап чыккан вакытта та сабыр итә ул хәзер. Чөнки, ул ялгыз түгел. Аның өчен җан атып, һәрдаим ярдәм итәргә әзер торган сөйгән кешесе бар кызның. Гомерлеккә гарип калса да, язмышына рәхмәт сүзләре генә җиткерде Зәлия. Аягымны югалттым, аның каравы бәхетемне таптым, Аллаһка шөкер диде ул,Аллаһка ялварып. Мараттан гына аерма. Шул ук сүзләрне Марат та кабатлады. Әнием тагын да катырак сөю килер әле, дигән иде, дип күкнең җиденче катына күтәрелде ул. Килде бит сөю, килде. Зәлияне ничек яратуымны бер Аллаһ белә дә, үзем беләм. Ямьле җәйләр җитүгә өйләнергә карар кылды Марат. Авыр чакларда әнием, сабыр төбе сары алтын дип, кабатлый иде дип, көлде егет. Ул вакытта аңлап бетермәгәнмен. Менә, ничә еллар сабыр итә торгач, алтынымны таптым бит. Зәлиямне таптым. Дәвамы бар.

Тормыштан алынганнар Ярату... Булдымы икән Илмирны да кысып-кысып, битләреннән үбә-үбә, «балакаем» дип яратканнары? Юктыр, мөгаен. Бәлки балачакта, бишектә ятканда, яки тәүге тапкыр тәпи атлап киткәндә, йә булмаса «әннә», «әттә» дип, беренче сүзләрен әйткәндә кочып яраткандыр аны әти-әнисе... Бәлки, бәлки... Бүген исә ул беркемгә кирәксез, шөкәтсез үрдәк бәпкәсе хәлендә... Хәер, алай ук дип әйтү дөрес булырмы икән? Бар, әйе бар аның хәленә керүче, яралы йөрәгендә кечкенә генә булса да өмет нуры кабызучы укытучы Кафия апасы. Әнә бит, классташлары: – Кит әле моннан, имгәк, – дип аны эткәли-төрткәли үз яннарыннан куа башласалар, Кафия апасы чәчрәп чыга да: – Балалар, сез нәрсә! Шулай ярыймыни? Илмирны ник кыерсытасыз? – дип хәзер кочагына ала, юата башлый. Ә шулай да, үзен шулкадәр күрәлмауларын, читкә тибәрүләрен Илмир һич аңлый алмый. Сөйкемсез дияр идең, шул ук Кафия апасы: «Кояшым, кичер син аларны», – дип тора. Кояш сөйкемсез була димени? Укуда да булдыра алган кадәр тырыша инде үзе. Гел үк начар билгеләр дә алмый. Иптәшләре, ярар, кыерсытсын да ди. Ә менә аңа җанын ярып гомер биргән әнисе, әтисе ник бу кадәр яратмыйлар икән соң үзен? Илмирның бер вакыйганы мәңге онытасы юк. Ул чакны малай әле балалар бакчасына гына йөри иде. Әнисе белән Илмирны эштән шактый «кәефләнеп» кызмача кайткан әтисе ишек катында ук каршы алды. Ата кешене мондый халәттә күреп ияләнмәген бала, куркып, әнисенең итәк артына посты. Исерек ир хатынына ямьсез сүзләр әйтеп бәйләнә, нәрсәдер таптыра башлады. Әнисе авыз ачарга да өлгермәде, чәченнән эләктереп өйгә тартып кертте дә, берне сугып җибәрде. Әнисенең итәгенә чытырдатып ябышкан Илмир куркудан берара өнсез калды. Аннан, үзе дә сизмәстән, әтисе янына йөгереп барды да: «Тимә әнигә, тимә!» – дип, нәни куллары белән, аның тезләренә суккалый башлады. – Ах, имгәк нәрсә, әле син шулаймы? – дип, баланы ир селтәп очырды. Кечкенә сабый, утын пүләнедәй бөтерелеп, өстәл почмагына барып сыланды. Баласының битеннән шаулап кан киткәнен күргән ана, коты очып, кул астына беренче эләккән тастымал белән яраны капларга ашыкты... Ата кеше дә бик тиз айнып китте үзе. Айнымыйча, бала өчен җавап бирәсе була ич... Бәхетенә, ашыгыч ярдәм бүлегендә үзенең икетуган сеңлесе фельдшер булып эшли иде. Илмирны аңа алып барып, яраны тиз генә тектерделәр. Имгәнүенең сәбәбен «таганнан егылды» дип акландылар. Әлеге җан өшеткеч вакыйгадан соң әтисе бүтән авызына бер тамчы хәмер капмады. Әнисенә дә кул күтәрмәде. Тик сабыйга булган караш кына яхшы якка үзгәрмәде шул. Бала белән ата-ана арасындагы упкын тагын да тирәнәя төште. Илмирның алардан тиешенчә наз тоймавы гына җитмәгән, битендә гомерлек тамга булып галәмәт иләмсез җөй дә утырып калды. Әллә шул шомлы көннәр галәмәте, әллә тугач та ачыкланмаган булганмы, Илмирның вакыт-вакыт йөрәге авырта башлады. Сыйныфташлары кыерсыта башласа да, кабырга арасыннан нидер чәнчеп-чәнчеп ала. Инде ничә тапкыр әнисенә дә әйтте бу турыда. «Син имгәкнең шул булыр инде...Тапмаган булсам...» Әнисеннән әлеге сүзләрне ишетү авыр иде балага. Әтисе аңа бөтенләй дә игътибар итми. Ярый инде әнисе берничә тапкыр дәваханәгә тикшеренүгә алып барды. Соңгы тапкыр баргач, табиб аны бик озак караганнан соң, коридорга чыгып утырып торуын үтенде, ә үзе янына баланың әнисен дәшеп кертте. Ябылыр-ябылмас калган ишектән, бөтенләй үк аңлаешлы булмаса да, ул аларның сөйләшүләрен бераз ишетте тагын. – Улыгызның хәле мактанырлык түгел... Операция кирәк... Тагын балаларыгыз бармы? – Юк, доктор... Ул безнең бердәнбер... Тапмаска куштылар... Ә мин таптым... Бик авырлык белән... Бүтән балабыз булмый, диделәр... Шуның аркасында... Илмир шунда гына үзенең ни өчен «имгәк» булуын төшенде... Ул бит әнисен газапка салган икән. Әнисе яңадан бала алып кайта алмый. Әтисе дә Илмирны шуңа күрәлмый. Юк, алар гына түгел, аны бөтен дөнья күрәлмый... Илмирның кабат йөрәге сулкылдап куйды. Малай урындык буйлап шуып төште. «Әни... Әни... Әни-и-и...» Баланың соңгы сүзләре тел очында эленеп калды. Ул арада коридорда шау-шу купты. Малайны реанимация бүлегенә керттеләр, әмма табиблар ярдәме биредә көчсез иде инде... Якыннары тарафыннан «имгәк» дип рәнҗетелгән сабыйны күкләр үз тарафына алды. Мондый гаделсезлекне Җир-анабыз инде бүтән күтәрә алмый иде шул... "Шәһри Казан" газетасыннан

Трехцветный пирог! Ингредиенты: Яйца-2шт. Сахар-1ст. Разрыхлитель-1ч.л. с горкой Сметана-0,5ст. Масло сливочное-100гр. Мука-1+1/3ст. Какао-2ч.л. Куркума-1ч.л. Яйца взбить с сахаром, понизить скорость миксера, добавить разрыхлитель, сметану, масло и постепенно вводить муку. Разделить тесто на 3 части, в одну добавить какао, во-вторую куркуму, далее смазав форму маслом разложить цветочком тесто чередуя цвета, шпажкой сделать разводы как на видео, выпекать при температуре 170-180 градусов около 40-50 минут, посыпать сахарной пудрой. Готово! Приятного чаепития! Авт. recepti_dlya_semyi

Курицу с рисом кладу в рукав, и в духовку. Вкуснее чем ПЛОВ

ПАХЛАВА Нам понадобится: Для теста: Мука -500гр Сл.масло - 100 гр Яйца - 2 шт Молоко -250 мл Сахар - 2 ч.л. Дрожжи - 1 ч.л. Соль- 1 ч.л. Для начинки: Грецкие орехи - 400 гр Сахар - 200 гр Сироп: Сахар - 200 гр Вода - 200 мл Мёд - 100 гр Для начала месим тесто. Добавляем в муку -сахар, соль, дрожжи и перемешиваем. Добавляем яйца, наливаем молоко и месим тесто, в середине замеса добавляем размягченное масло и хорошенько замешиваем(в рецепте сосисок в тесте можете посмотреть как месить тесто, только без опары). Накрываем тесто и убираем в тёплое место без сквозняков, на 1 час. Орехи измельчить, если нет блендера можно и скалкой. Добавляем сахар и перемешиваем. Тесто делим на 10 частей( 2 части должны быть побольше для основы и последнего слоя) Каждую часть подкатываем в шар и накрываем полотенцем. Раскатываем один из крупных кусков для нижнего пласта. Раскатанный пласт выкладываем на смазанный растительным маслом противень. Смазываем растопленным сливочным маслом, посыпаем подготовленной начинкой, распределяя ее так, чтобы нам хватило на 9 слоев. Поверх начинки кладем пласт меньшего размера, опять смазываем маслом, посыпаем начинкой и так далее, последний пласт – из более крупного куска. Накрываем пищевой пленкой и оставляем на 30 минут для расстойки. Смазываем пахлаву взбитым яйцом и режем острым ножом на ромбики. На каждый ромбик кладём половину грецкого ореха и выпекаем в заранее разогретой духовке до 180 гр 40 мин(до золотистости) ориентируйтесь по своей духовке. Для сиропа, смешаем воду и сахар, кипятим сироп 10 мин на среднем огне. Снимаем с огня, добавляем мёд и перемешиваем до растворения мёда. Вынимаем из духовки пахлаву и вливаем сироп. Оставляем пахлаву до остывания и готово ✅ 🤗 Приятного чаепития!🤗 Авт.recepti_mumishka

Альфира Кадырова-Гайфутдинова Җ И З КОМГАН. 16 БҮЛЕК Марат бушаган шешәне кулына алып, яңа күргәндәй карап карап торды да, диванга чыгып утырды. Әйдә Илнар, монда чык диде ул,көлеп. Бүтән эчмибез.. Хәйран ару кызган Илнар да, дусты артыннан диванга чумды. Бүтән эчмибезме, диде ул да, Марат сүзен кабатлап.. Бүтән эчмибез. Бераз исереп китсәләр дә, телләре бәйләнсә дә, башлары эшли иде әле, яшьләрнең. Мин менә дип, бармакларын янагандай, сөйләп китте Илнар. Мин менә, име, Марат, Әти әниемә, Сабирага, улыма кирәк. Менә шуңа исән калганмындыр да мин. Ә синең хатының кая? Ә син менә име, мин яраткан.. Мин яраткан кызга син өйләндең бит дип, әздән әйтеп ычкындырмады Марат. Ә мин яраткан кызга дип,тизрәк үзен кулга алды ул. Аңа операция ясадылар. Аягын кистеләр.. Аягыын.. Ни булды, Марат? Машина бәреп китте, Илнар. Ялгап, гипс салганнар иде. Ну менә, кызганычка каршы, гангрена башланып.. Марат, ул сүзләрне кабатларга да куркып, үзенә баккан Илнарга карады. Менә шулай, туман. Такие пироги.. Беребез аксак, беребез туксак.. Бу сүзләрдән айнып киткән Илнар:күптәннән йөрисезме соң, дип, Маратның протезына карады. Нигә бу гомер өйләнмичә йөрдең? Ээх, белсә иде Илнар, дустының нигә өйләнмичә калганын. Белсә иде ул, Маратның Сабираны ничә еллар оныта алмаганын. Юк шул, моны әйтеп булмый. Аннары эшнең тирәнгә китүе бар. Укыдым Илнар, укыдым. Ул вакытта кызлар кайгысы юк иде, брат. Хэзер бармы? Илнар, әллә көн буе эшләп ардымы, әллә коньяк башына киттеме, йокымсырап башын диванга төртте. Башка кызлар юк иде мени? диде ул, Маратның җавабын тыңлап та тормыйча. Әллә, бик матур патша кызымы? Матур, матур. Ярар, йокла әйдә. Марат, дустының баш астына мендәр кыстырып, өстенә япты да, үзе идәнгә калын матрас атып, шунда ятты. Ээх, Илнар, берни белмисең шул син .. Дөресрәге, ни булып бетәсен үзем дә белмим әле. Илнарның авыз эченнән нидер сөйләнгәнен дә ишетмичә, Зәлия турында уйланып, Марат та йокыга китте. Ләкин менә бу вакытта Зәлиянең аңга килеп, бөтен больницаны уятканын белмәде ул. Әйе, тездән түбән аягы юклыгын күреп әздән акылдан язмады Зәлия. Авыртудан, бөтен гәүдәсе сызлаудан үкереп үкереп елады кыз. Бары тик тынычландыра, авыртуны баса торган дарулар белән бергә йокы даруын кадагач кына ,бераз тынычланып калды. Ләкин, болар барсы да вакытлыча гына иде шул. Тиздән таң атар, кызарып кояш чыгар. Менә шунда күзләрен ачкач, тагын ниләр булыр, билгесез. Яшь кенә килеш аягын югалтуны ничек күтәрер кыз бала. Тормышта югалып калмасмы, үз урынын табармы.. Әлегә болар кара урман. Алга таба ниләр булганын бары тик вакыт күрсәтер. Менә шулай.. Тәкъдирме, ялгышмы.. Якты дөньяга килгән һәр кеше үзенә тиешле гомер юлын үтә. Алда ни язылган беребез дә белмибез . Каядыр ашыгабыз, ялгышабыз. Авырлыкларны җиңеп алга барабыз, Шатланабыз, кайгырабыз. Ә гомер тәгәрмәче үз эзеннән келтер-келтер алга тәгәри. Кара бәрхет юрганын бөркәнеп айлы төннәр килә, алсу нурларын чәчеп таңнар ата. Аларның кешеләрдә эшләре юк,алар бары тик үзләре белеп, вакыт тәгәрмәчен тәгәрәтәләр. Менә бүген дә пардәләре ябылмый калган тәрәзәдән төшкән алтын нурлар, тыныч кына йоклап яткан ике дусны үптеләр. Бүлмә эчен иртәнге яктылык урап алды. Иң беренче булып күзләрен ачкан Илнар, идәндә йоклап яткан дустына таба үрелде. Утны суны бергә кичеп, нинди генә авырлыклар күрмәде бу батырлар. Кызганыч, бик күп бөркеттәй егетләр үз гомерләрен биреп, әти әниләрен, туганнарын мәңге төзәлмәс яралы иттеләр. Ээх.. Илнар бер читтәрәк торган протезга карап уйга калды. Менә гомере бетмәгәч, ул бүген рәхәтләнеп җылы урында йоклап ята. Ә бит теге вакытта, элемтәләре өзелеп, шуны ясарга калмаган булса.. Илнар уралырга гына торган кара уйларын куып,әкрен генә торып басты. Юук, Илнар, юк, диде ул,уйнаган кояш нурларына сокланып. Иптәшләрнең үлемендә синең гаебең юк. Син дә бер үзең бернишли алмый идең .. Әллә шыгырдаган тавыштан, әллә вакыты җитеп, Марат та күзләрен ачып, дустына карады. Хәерле иртә, диде ул елмаеп. Ничек, йоклап булдымы? Ләкин, Илнарның болыт баскан йөзен күреп әллә нишләп китте Марат . Илнар, син нәрсә шаккатып торасың диде ул, аңламыйча. Берәр начар төш күрмәгәнсеңдер бит. Төсең качкан. Юук ла, Марат. Тыңла әле, кичә дә әйтергә теләгән идем. Курыктыммы шунда, оныттыммы? Марат, Сабира турында сизенгәндер дип, үзе дә шикләнеп, Илнарга карады. Сугышта куркып тормаганны, әллә миннән куркасың инде? Әйе, Марат, куркам. Бу сорау ничә еллар интектерә инде мине. Башка сорар кешем юк, бары син генә. Нинди сорау соң ул, Илнар?Сабира турында дисәм инде, авылдашлар икәнен кичә генә белдең. Марат урыныннан торып,протезына үрелде. Илнар, нәрсә шулай борчый соң сине? Ярар, дустым? Дөресен әйт әле, син ничек уйлыйсың? Әгәр теге вакытта мин вакытында килсәм, бу фаҗига булмый кала идеме? Ничә еллар дусларның үлемендә үземне гаеплим мин, Марат. Синең аяксыз калуда да мин гаепледер сыман. Марат, сүзсез генә протезын киеп, ничек кирәк шулай, Илнар янына торып басты. Син нәрсә, Илнар, диде ул, нурлы күзләрен дустына төбәп. Синең ул көнне соңга калганыңа сөенәм генә мин. Сине дә исән калдырмыйлар иде бит алар. Ә бәлки, мин дә булсам каршы тора алган булыр идек. Юк, бу хакта даже уйлама син. Дошманнарның штаб тирәсенә алай якын килгәннәре юк иде бит. Килеп чыгарлар дигән уй башта да булмады. Алар шул хәтле көтмәгәндә сикереп чыктылар, ата да алмыйча калдык бит, Илнар. Син булсаң да бер көтү кораллы дошманга каршы тора алмый идек без. Аллаһ тагәлә саклап калган сине. Шулай дисеңме? Син мине гаепләмисеңме? Мин ничә еллар буе,килеп җиткән булсам, алай итсәм, болай итсәм, дип, үземне ашап бетердем бит инде, Марат. Димәк, син ачу тотмыйсың? Юк, Илнар, син исән калганга мин бик шат. Башка бу хакта сөйләшик яме. Әйдә, юынып, капкалап алыйк да, эшкә киттек. Ярар, Аллаһка шөкер, Марат. Өстән йөк төште. Рәхмәт, дустым. Аллахка шөкер. Илнар, тиз генә үзенекен, идәндә яткан урын җирләрне җыеп урнаштырды да,юыну бүлмәсенә кереп китте. Мин булсам да әллә нишли алмас идек инде, чынлап бит Марат. Дошманнар бишектә чакта ук корал тотып яталар шул. Тумаан, нәрсә әйттем. Башка бу хакта сүз куертып та маташма. Әле ярый, хет син исән калдың. Әйдә, тормышның кадерен белеп, матур итеп яшик. Син Сабираны яратып,кадерләп тор. Мин дә хәзер Зәлия янына керәм, Аллах бирса. Аңына килер инде. Бүгеннән калмас. Чәй генә эчеп алдылар да, ике дус тукталышка таба киттеләр. Кайгыларын уртаклашып, эч серләрен сөйләшкәч, җаннары ничектер тынычланып калгандай булды аларның. Йөзләренә нур кунды, алдагы туар көннәргә ышаныч артты. Озак та бармый, Марат үз тукталышында төшеп калды. Ярар, Илнар, күрешкәнчегә кадәр, диде ул, кул болгап. Исендә тот, хәзер без бергә. Больницага керүгә аяклары туп туры Зәлия яткан палатага алып килделәр аны. Йөрәге дөп-дөп типте, күңелендә билгесез хисләр ташкыны. Тукта әле, кем елый? Ярым ачык калган ишек артында кемдер әкрен генә үкси түгелме? Әллә Зәлия аңга килдеме? Марат, палатадан ерак та түгел постта язып утырган шәфкать туташы янына килде. Сәләм, Алисә диде ул, башактай сары чәчле кызга. Эшеңнән бүлдермәскә теләп, эндәшмәгән идем, ачуланма яме. Әллә Зәлия аңга килдеме? Кемдер палатада елый кебек тоелды. Әйе, Марат Илфатович. Кичә кич күзләрен ачты ул кыз. Ләкин тагын йокы даруы бирмичә булмады. Аягын күрүгә эстерика башланды аның. Комадан чыгып бетмичә тагын йокы даруы бирделәр мени. Алай итәсе түгел иде бит инде... Бүтәнчә булдыра алмадык. Тагын комага китәр дип курыктылар. Шәфкать туташы бераз тыңлап торды да:Елаганы ул түгел,туганнары килгән иде, шулдыр, дип Марат янына торып басты. Зәлия менә менә уяныр, дип куркып торабыз. Белмим тагын ниләр булыр. Алай икән, диде Марат. Алай икән. Мин яннарына кереп чыгыйм әле, ярармы Алисә?Әтисе мондамы соң? Әйе, ул монда. Түлке сез керсәгез туганнарын чыгарам. Ату хирургтан тагын эләгә. Марат елмаеп, медсестраның җилкәсеннән сыйпап алды. Үзегезгә авырлык ала ала кешеләргә яхшылык эшлисез инде, Алисә, рәхмәт диде ул Алисәне мактап. Шулай шул, Марат Илфатович, ярамый дип, менә сезне ничек кермим инде. Сез бит. Ээх сине.. Әйдә кереп карыйк әле. Палатада елаган кеше, чынлап та туганнары булып чыкты. Монда болай да авыр, үзегезне кулга алыгыз, диде Алисә, коры гына. Аннары бер кешедән артык утырырга ярамый. Сез әйдәгез чыгыгыз. Шулай дип, шәфкать туташы хатынны көчкә күндереп , үзе белән алып чыгып китте. Уянуга хәбәр бирерсез диде ул чыгышлый. Марат Илфатович, сез кешеләрне юатырга мастер, бәлки бер ярты сәгатькә булса да калырсыз. Уяныр инде Зәлия, вакыт. Илфатович профессор белән күрешеп, сәгатенә карап алды да,ярар дип урындыкка утырды... Җитте, Зәлия, диде ул, кызның нәфис бармакларына кагылып. Озак йөрдең инде, кайтырга вакыт. Әллә егетнең сүзләре тәэсир иттеме, әллә куллар җылысын тойдымы, нәкъ шул мизгелдә Зәлиянең озын кара керфекләре селкенеп куйгандай булды... Дәвамы бар.

Крылышки в духовке (не взвешивала, но у меня 15 шт) Рис - 4 стакана Вода - 8 ст (чтоб была на 2 см выше воды) Лук - 2 шт Морковь - 2 шт Чеснок - 2 зубчика Лавровый лист - 2 шт Для маринада: Соль - 2 ч.л Куркума - 1/2 ч.л Чёрный перец - 1/3 ч.л(по вкусу) Подсолнечное масло - 2 ст.л Приправа для курицы - 1 ч.л Смешиваем все специи для маринада и смазываем им крылышки, оставляем 30 мин (я просто для видео всё выложила на доску и смазала, вы можете перемешать всё в чаше😋) Лук и морковь нарезаем соломкой. Жарим лук до золотистости, добавляем морковь, жарим ещё пару минут. Добавляем рис, перемешиваем, сразу выкладываем в форму, добавляем соль и перец по вкусу, наливаем воду. Кладём крылышки, чеснок и лавровый лист Накрываем фольгой и отправляем в разогретую духовку до 180°С на 1 час, затем фольгу снимаем и отправляем ещё на 25-30 мин (до золотистой корочки). Если жидкость испарилась можно долить подсоленную воду. Готово! Выкладываем блюдо на тарелку и подаём к столу. Приятного аппетита . Авт. recepti_mumishka